Kerstkoorts

De laatste dagen voor Kerst. Zelden zie of hoor ik zo veel stress om me heen als in deze periode. Wat is dat toch? Waarom? Al jaren verheug ik me op die periode. Het heeft iets... doodnormale rustige mensen zie ik veranderen in krijgers die zich vastbijten in het ''moeten'' rondom Kerst.

Afgelopen zaterdag heb ik de echte eindkoorts ervaren in de supermarkt. Een file van karren met daar achter rood aangelopen, mopperende, stomende karduwers. Geregeld waren er 2 karren nodig om de hoeveelheid te verplaatsen richting kassa.

Het afrekenen is eigenlijk het leukst.. Rond deze tijd is alles al door de supers naar een hoger prijsniveau gebracht dus de eindbedragen liegen er niet om. Al pincode intikkend is er iemand zijn kerstbonus al weer kwijt, moet een ander deze maand maar in het rood of wordt er verbaasd gekeken naar de altijd lachende lieverd achter de kassa...zooo veeelll???? Ik hang dan zelf al slap over m'n eigen kar heen. Probeer m'n lachen in te houden, maar dat kan niet van me gevraagd worden. Een week genieten gaat beginnen!
Het is niet zo dat ik het niet begrijp, als je al dat ''moeten'' om je heen hebt valt dat volgens mij echt niet mee.
Behalve de boodschappen moet er ook nog gezorgd worden voor de juiste kleding, een mooi gekapt koppie, de nodige presentjes (zeg maar presenten), het huis aan kant en liefst net zo blinkend als de ballen in de boom. Die als het even kan weer volgens de laatst verplichte mode is behangen. Al hoop ik dat niemand de gebreide ballen heeft gekozen. Een rond bolletje wol in je kerstboom... ze wisten het echt niet meer dit jaar... de trendwatchers.

Vanaf kerstavond zijn de meeste uren goed gevuld. Normaal gaat er bijna niemand meer, maar op kerstavond zijn de kerken afgeladen vol. Het sfeertje.. hoort er zo bij. Waarom het gaat met Kerst is velen maar half duidelijk, maar het heeft iets. Daarna begint meestal de eerste schranspartij. Zo rennen we dan nog 2 dagen door van familie naar familie...of je ontvangt ze zelf.. kan ook 1 dag familie en 1 dag vrienden zijn of als we echt 1 dag niet hoeven aan te zitten in onze kerstkledij dan gaan we toch zeker wel voor de lol nog maar eens wat winkels in.

De restaurants hebben de peperdure menu's al maanden via de media rond laten gaan. Dat zelfde menu kun je in januari nuttigen voor de helft van de prijs en vaak met meer zorg klaargemaakt. Is wat minder druk dan en je hoeft je niet te kleden als een kerstbal. Januari duurt toch al zo lang...leuk uitje dan.

Zou nog met veel voorbeelden door kunnen gaan, maar denk dat ze wel bekend zijn. Het zalige ''moeten'' rond en met Kerst eindigt vaak met heel veel irritatie over en weer, maar wat hebben we genoten.. (hoop ik).
Na de Kerst gaan we nog even door met het sinds enkele jaren tot een topfeest verheven Oud en Nieuw. Voor miljoenen schieten we de lucht in, leuk voor Andre Kuipers dit jaar, maar minder voor veel dieren en kleine oortjes. Dan zijn we zo moe dat we de troep maar aan de gemeente overlaten of aan de buren.

We leven nu even een weekje in ''pais en vree''. Werken dan toe naar een donderpartij die z'n weerga niet kent en rennen dan naar zolder om dozen vol te proppen met alles wat maar verwijst naar de Kerstkoorts en ontsmetten onze omgeving tot hij weer steriel is en normaal leven geeft. Zijn doodmoe, gaan op de konijnentoer en de sportschool weten we weer te vinden, want....... we duiken de vakantiesites/boeken weer in. Over een half jaartje gaat dan de vakantiekoorts beginnen...ook leuk!

Natuurlijk wens ik mijn lezers een geweldige tijd en hoop dat alles wat jullie als wens hebben voor 2012 mag uitkomen!
Ik ga nog even door met genieten en het niet ''moeten''. Koortsvrij ga ik de dagen tegemoet, mij gegund door de lieverds om mij heen... ze kennen me.

Geniet!!!
Tot 2012
Nakxx

Kijk, zoek, voel en vind! GASTBLOG op http://luckyladyme.net/

Enige tijd geleden ben ik gevraagd om een gastblog over GELUK te schrijven voor een nieuwe website: Http://luckyladyme.net/
Gewoon om te laten lezen dat er zo veel moois is en we dreigen ons te wentelen in al het zure wat we liever zien, voelen en horen.
Op verzoek komt hij ook in m'n eigen bloghoekje.

Kijk, zoek, voel en vind!

Iets wat ik me vaak afvraag…..
Ben ik de enige die met regelmaat het idee heb dat het geluk me uitdaagt? Vreemde vraag waarschijnlijk, maar soms kan ik gewoon niet kiezen tussen geluksmomentjes die me overvallen op een dag, in een week….
Eigenlijk klinkt het overdreven. Zeker als ik mensen om me heen hoor, spreek of lees. Daar wordt vaak de nadruk op de ongeluksmomentjes gelegd. De verzuring die al een tijdje aan de gang is.
Ben ik dan raar bezig als ik wat langer in de vensterbank blijf hangen omdat de bladeren in de boom tegenover het raam zo mooi blinken van ochtenddauw? Ik voel dan de warmte door me heen schieten en geniet intens van zo’n moment.
Zo zijn er meerdere van dat soort geluksmomenten. Dan voel ik dat ik graag leef. Dat als je wilt, met alle ups en downs die we allemaal kennen, je zoveel geluk kunt halen door met liefde voor het leven om je heen te kijken.
Wat is er mooier als ik al uren tik zonder tevreden resultaat en ik kijk over m’n scherm in de mooiste bruine ogen waarin ik altijd liefde lees en krijg de o zo nodige knipoog…
Dat geluk geeft je alles wat je op dat moment even kwijt was.
Nee ik zweef niet en heb ook niet gedronken. Intimi weten als geen ander dat er zat is waardoor ik de uitdaging met gemak kan verliezen. Die dingen vallen in het niet bij het geluk dat ik altijd voel als ik denk aan wie er van me houden en wat ik zelf ontdek om me heen wat te mooi is om te omschrijven.
Geluk… ik voel geluk, ik leef geluk, ik zoek geluk. Ik ben gelukkig!

Deze column werd geschreven door niemand minder dan NakvanDartel, waarvoor mijn dank!

De Mao bril

Geen idee (al lijkt het me sterk) of het jullie ook is opgevallen, maar is er een nieuwe wet die heeft bepaald dat het ziekenfondsbrilletje terug moet komen in de basisverzekering?

Uiteraard wel in aangepaste vorm.

Ik word overspoeld door mensen die bijna onherkenbaar zijn geworden door iets groots en zwart op hun neus. Man...vrouw, geen verschil. Zelfs zonder glazen.

Mensen die ik nog nooit een bril heb zien dragen hebben vast gedacht...is nu nog ff gratis dus meepakken die bril!
Moet wel zoiets zijn, want je gaat toch niet voor je lol allemaal met dezelfde bril op je neus lopen?

Vooral bekend Nederland is gecharmeerd van deze nieuwe gadget! Veel tv hoofden heb ik al met zo'n vreselijk zwart ding voorbij zien komen. Wist van de meesten niet eens dat ze wat last hadden met hun zicht.
Kan me wel voorstellen dat er gebruik van gemaakt wordt. Je hoeft nergens anders meer op te letten...het enige wat opvalt is die bril.. Soms 3 naast elkaar.
Ik krijg er zo'n China gevoel bij. Er is besloten dat deze bril de juiste is voor nu dus waag het niet om een eigen smaak/mening te hebben.

Als brildraagster ben ik eens wat zaken ingedoken. Prominent hangen de zwarte gevallen te pronken. Voor de andere modellen lijkt het wel of ze het restant van de jaren 90 uit de la hebben getrokken. Die doen er niet toe. Zo'n zwarte moet er op je hoofd!
Als ik dan voorzichtig vraag of ze ook nog wat anders op de neusjes hebben staan, misschien iets van vorig jaar dan maar, voel ik me door hun blik tot een anders ras behoren.
Mevrouw dit is toch werkelijk HET model voor nu!
Vertel mij wat... alleen al op weg naar 1 zaak kwam ik er zeker 15 tegen en ik had toen nog niet eens tv gekeken.

Wat is dat toch met ons mensen. Hebben we (als voorbeeld) jaren tegen ''Leco-vrouwen'' aangekeken. Ik verbaasde me altijd dat die mannen hun eigen vrouw er nog uit wisten te halen, gaan we nu als een kudde het gezicht bedekken. Soort Boerka bril... In mijn onschuld dacht ik nog even dat het een stil protest tegen de PVV was, maar nee ik heb de PVV-ers ook al zwart bedekt zien rondlopen.

Denk niet dat ik zulk kudde gedrag ook zal begrijpen. Zelf wacht ik nog wel even met een nieuwe neushanger. Krijg met m'n oudje nu namelijk te horen dat ik zo'n leuke bril op heb... nieuw model??

Nee...eigen keuze.

Tot blogs

Nak xx

Zomaar een "Mauro"

Afgelopen week en vanmorgen gekeken naar alles wat zich rond deze jongeman afspeelt. Er is veel over te lezen en te beluisteren. Met grote regelmaat komt de naam "Mauro" terug in mijn hoofd Bijna iedereen heeft er een mening over, maar is die mening wel zo makkelijk te vormen?

Eigenlijk is dit meer een overpeinzing van mezelf. Bij Mauro hebben we nu een gezicht, een stem, een mens dus. We weten wie hij is, wat hij doet, waar hij vandaan komt en bij wie hij woont. Het is een leuke Limburgse knul uit een goed gezin. Er zijn zo'n 75 "Mauro's" in ons land wordt er gezegd.
Kinderen die op jonge leeftijd in ons land zijn opgenomen en daar hun leven zijn begonnen, want een goed leven daarvoor hadden ze niet, laten we daar eerlijk over zijn. Je wordt niet als kind naar een vreemd land gestuurd als je een gouden toekomst voor je hebt in het land van herkomst of dat je er zo gewild bent.

Met een soort van plaatsvervangende schaamte heb ik zitten kijken, luisteren en lezen. Volwassen mensen die zich in allerlei bochten wringen om maar zo redelijk mogelijk over te komen.
Niemand zal betwisten dat wet... wet is. Regels... zijn regels.. en toch zie je de gezichten in ''peins-stand'' als ze over het gebeuren praten. Uitzonderingen bevestigen ook hier de regel, maar starheid is menselijk????

Ik denk dan aan de mogelijkheid dat een ''Mauro'' bij je in de klas zal zitten, bij je in de straat woont als buurmeisje/jongen bv. Misschien is het wel de beste vriend van je zoon of dochter, want ze komen net zo Nederlands over als jij en ik.. met of zonder zachte G of ander dialect. Het kan de jongen of het meisje zijn die je altijd de vakken ziet vullen in de supermarkt als bijbaantje en je altijd vriendelijk helpt.
Als die ''Mauro'' nou eens nadat je hem/haar hebt zien opbloeien en opgroeien uitgezet wordt omdat er geen bedreiging is in het land waar hij/zij zo goed als niets meer van af weet? Je ziet de pijn en twijfel bij hem/haar en de mensen om die ''Mauro'' heen.
Hebben we dan nog de zelfde mening over ''onze Mauro''? Mag/Moet deze wel blijven of zeg je bv tegen je buurvrouw of zoon/dochter... jammer, maar het is niet anders. Het kan namelijk wel anders... toch?

Dat soort gedachten gaan de laatste dagen steeds door m'n hoofd als ik meningen hoor en lees. Emotie gedachten, want over de politieke gedachten die ik er bij heb als ik een Christerlijke partij zo bezig zie begin ik niet eens over. Wat Bart Chabot zei tegen Bleker bij Pauw en Witteman gaf dat eigenlijk goed weer: vroeger hadden ze een naam voor mensen zoals die partij... ''farizeeërs'' en wat deed Jezus daar mee...?
Zelf denk ik momenteel vaak aan een mooie plaat die hing op m'n basisschool en waar onder stond: Laat de kinderen tot mij komen.....

Met heel m'n hart hoop ik dat al onze ''Mauro's'' die zich hebben geworteld in onze samenleving mogen blijven om verder hun leven op te bouwen. Voor hen en de mensen om hen heen......, maar wie ben ik....

Tot blogs,

Nak xx

Twee reebruine ogen.....

Als eerste persoontje zal ik toegeven dat ik enkele rare gewoontes heb. Dingen waar ik me gewoon lekker bij voel, maar die schijnbaar wat vreemd overkomen. Kan, prima, ik verander het niet.
Wat ik alleen niet snap is waarom er toch menig mens valt over mijn gespreken met mijn hond.
Iedere bezitter van een teckel weet dat ze heel goed zijn in conversatie. Als je, zoals ik, al ruim 10 jaar samen lief en leed deelt dan zijn onze gesprekken intiem te noemen. We weten alles van elkaar en kunnen met een blik of een gebaar snel iets duidelijk maken. Niets vreemds aan toch?
Dat zij het niet met woorden doet, maar met ogen, gebaren en een bepaalde blafhoogte en ik in gewoon Nederlands verandert niets aan het elkaar begrijpen.

Inmiddels is ze ca. 14 jaar en ze kan met sommige dingen moeilijk meekomen. Merk duidelijk haar opluchting dat muziek van zoon nu ergens anders luid door het huis klinkt. Is haar stijl niet. Af en toe staat ze nog even stil voor zijn kamer en zie je haar extra goed luisteren... en zuchten van genot. Het geluid van gillende kinderen... ze is al weer binnen voor je het weet. Het wordt haar te druk. Ze ergert zich zelf nog het meest aan haar altijd aanwezige nieuwsgierigheid, dat houdt haar van het middagslaapje af en dan is haar humeur beneden nul, laat staan haar geduld.

Ook heeft ze tegenwoordig nogal eens de behoefte om 's nachts het e.e.a. aan me kwijt te willen. Die mogelijkheid heeft ze, want het is bij ons bekend: 2 geloven op een kussen daar slaapt de teckel tussen.
Ze legt haar kop dan op die van mij en in het donker lees ik uit haar ogen dat er haar van alles dwars zit. Meestal gaat dit over een medebedgenoot. Deze heeft de gewoonte om te denken dat hij er alleen in ligt of maakt zo'n lawaai (in haar oren) dat ze aan slapen niet toe komt. Een flinke duw en het probleem is verholpen. Ik voel haar kop omhoog gaan, 4 poten in m'n buik en ze draait zich even lekker om. Zij slaapt en ik ben wakker.... Ach het went.
Het meeste wat we bespreken is geheim of totaal ongeschikt voor jeugdige lezers. Dat laat dan alle ''kijkwijzersymbolen'' zien.

Het mij moeten delen met andere beesten die mij ook zeer lief zijn heeft ze ingedeeld in blokjes van 2 minuten. Na die tijd duwt ze haar lange lijf er tussen en pakt ze haar plaats in de rangorde terug.
Ik bespreek met haar alles wat er zich in mijn leven afspeelt. Ze begrijpt me en ik krijg haar steun en liefde. Zij laat mij altijd merken hoe het met haar staat en ik begrijp haar, steun haar met veel liefde.
Samen lachen kunnen we ook, maar dat is niet zo moeilijk als je ziet hoe sommige huisgenoten zich hier gedragen. Ze kan echt schuddebuiken met opgekrulde lippen.. ziet er niet uit, maar ze heeft een pret dan! Mij uitlachen is ze ook een ster in. Dat doet ze met likjes en blafjes huppelend rondom me..

Al die jaren zijn we samen 1 en ik weet dat er een dag komt...., maar voorlopig is ze kiplekker, beetje grijs, hier en daar een rimpeltje en wat kleine kwaaltjes.
Ach ja.. je gaat op elkaar lijken nietwaar?


Tot blogs
Nak xx

10 partijen kabinet

Het is weer DE politieke week in Nederland. Prinsjesdag. Koningin leest troonrede voor en de miljoenennota wordt aangeboden aan de 2e kamer.

Voor velen de dag van de hoedjes, drie-delig grijs en oranje. We willen deze traditie graag blijven zien als een feestdag. Een dag van pracht en praal met het vaak aanwezige oranjezonnetje.
Daar ging het al mis, er was dit jaar geen oranjezonnetje. Eigenlijk ging het vorige week al mis toen wel heel vroeg de miljoenennota op een te simpele manier door iedereen gelezen kon worden.
Waarom dat nog miljoenennota heet is voor mij een raadsel aangezien de miljarden me de laatste tijd om te oren vliegen.
Het was een triest stuk over inleveren, bezuinigingen en vrees. Kan me niet voorstellen dat het iemand verbaasde. Het was bekend. Er zou met botte bijl door onze zorgstaat gelopen worden. Er is geld nodig voor het begrotingstekort en voor Europa (lees: Griekenland).
Er is een Eurocrisis en ja we betalen hier met die euro. Een mooie munt waar ik nog steeds een bloedhekel aan heb, maar dat is mijn persoonlijke mening.
Voor mijn gevoel zijn veel problemen begonnen met de invoering van die euro.
Wat me wel verbaasde is dat veel mensen die zelf voorstander waren van de ''regering'' die ons door de problemen heen moet loodsen nu vaak de grootste klagers zijn.
Uiteraard geef ik als troost mee dat er eigenlijk geen regering is momenteel, er zijn wat poppetjes aangewezen als het ''kabinet'' en verder bepalen 10 partijen onderling door de ruilhandel wat wel en niet kan doorgaan en is het juist de bedoeling dat we allemaal tevreden zijn.
Partijprogramma's zijn gereduceerd tot 1 A-4tje, want de rest is niet te verhandelen.
Gisteren was dan de dag dat de treurrede aan ons werd voorgelezen en vanaf vandaag gaan we de onderhandelingen afmaken.
Voor zo ver mogelijk, want het woord ''onzeker'' heeft een nieuwe opmars gemaakt.

Het handje klap is inmiddels al druk bezig. Al diverse keren heb ik van achter een microfoon horen vragen aan het spreekgestoelte-persoontje.....kunnen we het eens worden/zijn?
Het begon eigenlijk beschamend. Kabinet gedoogpartner Wilders liet zich weer van z'n beste kant zien. Niet bezig met achterban qua beloftes, maar laten zien hoe je iemand die al tijden onder vuur ligt nog even een trap na geven. Te makkelijk en uiteraard kon Cohen ook deze aanval niet aan.
Alles bedoeld om de aandacht af te leiden van alles wat de PVV, tegen beloftes in, gedoogt. Sterk staaltje van politiek, maar zoals de situatie nu is kwam het zielig over.
De eeuwige glimlach op het gezicht van, voor deze gelegenheid aangewezen, premier Rutte begint ook op die van een verzekeringsagent te lijken. Je zou er nog geen verzekering bij afsluiten. Zelf denk ik dat die man last van z'n nek heeft. Let maar eens op hij zit maar te knikken,van boven naar beneden en van links naar rechts.
Tussen al die gezichten door zie ik achterin het gezicht van Henk Bleker. Weer krijg ik de neiging om die man te troosten. Hulpeloos zie ik dat gezichtje weer voor zich uit kijken. Je ziet hem denken..ik heb die baan nu en ik HOU hem! Hij heeft wat speciaals dat mij vertedert. Natuurlijk zit er Donner, niet weg te krijgen die man. Ook Verhagen, die nu eindelijk een beetje belangrijk mag spelen. Verhagen.... misschien wel DE verantwoordelijke voor wat er nu als ''kabinet'' zit. Een kameleon.
De rest werkt door en kijkt in hun papieren met wie ze in gesprek moeten om e.e.a. voor elkaar te krijgen.

Wat er gaat gebeuren in 2012? Geen idee. Inmiddels is gebleken dat niets zo veranderlijk is dan 10 partijen op het blauw. Beloftes hebben geen waarde, respect voor de achterban is er niet.
Mijn vertrouwen in de politiek is momenteel meer een koude vriesdag, maar ik geef niet op. Ook 2012 zal ik proberen te realiseren wat ik beloofd heb. Helpen waar nodig en vechten voor het geluk van ieder die ik lief heb.

tot blogs
Nak xx

Heb net Geert Wilders aangehoord en ben diep geraakt door de manier hoe hij mensen schoffeert.... Dit is geen vrijheid van meningsuiting meer.. Het was vreselijk!!!!!! Wil dit nog even kwijt. Hoop dat Rutte en Verhagen hier een conclusie aan vast binden....

Zappen en Zuchten

Zit in een periode dat ik veel wil/moet lezen en uitzoeken. Niets mis mee behalve dat dan de afstandbediening van de tv niet in mijn bezit is.
Als ik in zo'n periode zit, zit echtgenoot in zijn ''Al Bundy'' periode. Met veel genoegen hangt hij onderuit met het zwarte kastje stevig in knuist. Genietend van 4 of meer programma's tegelijk......

Op zich is dat voor mij totaal geen probleem. Al kan ik er werkelijk geen touw aan vast knopen WAT hij kijkt. Meestal een mengsel van politieke, quiz-achtige, komische sport met hier en daar een zwoele damesstem er tussendoor.
Zo'n periode gaat dan ook gepaard met toiletmoment, koffiemoment, drankmoment en het altijd aan mij meedelen wat geweldig of waardeloos het gekekene is. Zolang ik maar wat terug murmel is het goed.
Zo'n ''Al Bundy'' periode moet voor hem alleen niet te lang duren. Hij is niet echt een kijker van de vele uren en dagen.
De eerste ''ik ben het zat'' verschijnselen gaan richting de teckel. Het arme gevloerde oude moppie moet dan ineens weer als een jonge pup willen spelen en iedere order opvolgen. Verplicht moet ze schoot zitten, even kroelen en hele verhalen aanhoren. Na een kwartiertje kruipt ze er tussenuit richting mijn plek en zoekt onder bureau de voor haar beschutte bunker op. Hangende oren en zielige ogen vragen om redding die ze met liefde krijgt. Ik begrijp haar!
Uiteraard wordt ze dan als ondankbaar en een oude dame bestempeld. Geen lol aan met "de meis'' (ze heeft een naam, maar wij noemen haar ''de meis''). Opnemende voor mijn meis maak ik hem weer duidelijk dat ze 14 is en dat ik wel eens wil zien of hij op die leeftijd in mensenjaren nog zin heeft in zijn spelletjes en die onzinverhalen nog wel kan horen... Een meter of 10 verderop hoor ik de bekende diepe zucht. Uit zijn tenen zo hard.
Ik weet wat er dan gaat gebeuren. Reclameblaadjes uitpluizen, katten lokken, nog wat zuchten en de meerdere programma's gaan terug naar iets wat niet eens bekeken wordt, maar helaas wel altijd 1 van de reclameterreur zenders betreft.

Eigenlijk kan ik heel goed me van alles afzonderen, ik hoor of zie dan niets anders dan waar ik mee bezig ben, maar ik heb een valkuil. Reclame! Dat zijn mijn zap of teletextmomenten als ik zelf het zwarte kastje beheer. Eerlijk gezegd is dat al een reden dat ik erg weinig naar programma's op zulke zenders kijk denk ik.
Het nut van de reclame begrijp ik, maar om 8 minuten per ca. 20 minuten naar BN-ers 2e klas te moeten kijken en van hen en enkele onbekende Nederlanders de meest stompzinnige slogans of aanbevelingen voorbij te zien komen...ik red het niet! Dan heb ik het nog niet eens over die promo's van programma's die soms een maand later pas beginnen. Dan hoef je toch al niet meer?

Terug naar mijn eigen ''Al Bundy'', hij heeft er duidelijk minder moeite mee aangezien hij werkelijk van reclame tot reclame kan zappen als teken dat er toch echt NIETS is wat hem kan boeien.
Probeer je dan maar eens te concentreren op wat dan ook.
Aangezien ook het geluid niet zachter wordt gezet en de programma's tussen het reclameterreur in beduidend zachter zijn.... krijg ik zonder beeld heel veel onzin m'n oren ingeslingerd. U kent het wel.. Karin Bloemen die al jaren een product gebruikt wat duidelijk niet helpt, van gillende Zalando naturisten naar barssende (T kunnen ze niet uitspreken) ramen van Carglass over naar een keurig doorwerkende Mien Dobbelsteen door met een gillende Tineke Schouten die de C1000 voor altijd tot verboden gebied verklaard. Verder met een toch al overdosis op tv Irene Moors die staat te kwijlen met een pak Liga gaan we ons haar wassen met Raemon Sluiter omdat die stakker al jaren met roos op de baan stond in tegenstelling tot de volgende.... Humberto Tan die door een geweldige mesje altijd een glimmend bolletje heeft en dan: naar welke bank moeten we? Vraag dat aan Jort Kelder! Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat wil ik niemand aandoen.

Aan echtgenoot vragen of het anders kan lukt wel... voor een kwartiertje (inclusief een zucht per 30 seconden). U begrijpt het al... mijn lees/zoek periode is over. Als liefhebbende echtgenote streel ik ''Al Bundy'' over zijn naar Humberto-stijl glimmende hoofdje en vraag: nog wat leuks op tv schat of zullen we een kaartje leggen? U weet het antwoord en ik wacht op m'n volgende kans!

Tot blogs!
Nak xx

Onzichtbaar!

Wil je meer over me lezen..

http://www.onzichtbaarziek.nl/

Kijk onder columns en Nak, maar lees ook de rest... het is een begin, maar heel hard nodig!
Reacties welkom! Graag onder column of hier op blog.

Verhuisvirus

In de familie is enige tijd geleden het verhuisvirus losgebarsten. Dan heb ik het niet over plannen, maar over ECHTE verhuizingen... Al waren de plannen eigenlijk maar kort van te voren aanwezig.
Een op slot zittende huizenmarkt??? Nou niet bij mij in de familie. Bij 1 van ons is het ''te koop'' bord amper verder gekomen dan achter in de auto van de makelaar. Juist... ZIJ waren de verspreiders van het virus,de rest was snel besmet.

Nou is het verkopen/huur opzeggen 1 ding...het vinden van een nieuw stekje een ander. Jaren weten we precies wat we willen, maar als de dag daar is dan komen er toch een hoop twijfels.
Vandaag ziet het er naar uit dat allen die besmet geraakt waren nu toch de stek gevonden hebben.
Twee zitten al op hun stek, waaronder de verspreiders en wij. Drie moeten er nog.
Als je bedenkt dat mijn familie bestaat uit ons stamhoofd van 86 (die blijft zitten waar hij zit en deelt dat iedere week mee...). Twee dochters (waaronder ik dus) met echtgenoot en 5 kleinkinderen. Achterkleinkinderen zijn er ook, maar die hebben nog niet de leeftijd om het virus te kunnen krijgen gelukkig!
De dochters en drie kleinkinderen zijn besmet, om wat voor reden dan ook. Het stamhoofd heeft er inmiddels een punthoofd van, maar kan het gekozene tot nu toe waarderen. Een meevaller aangezien hij ook wekelijks probeert om het virus richting zijn woning te krijgen. Althans de plaats waar die staat. Helaas voor hem staan alle gekozen stekken weer op ruime afstand. Ligt niet aan hem, meer aan de plek waar zijn stek staat....die trekt geen van ons meer. We hebben allemaal de smaak van ruimte, natuur, gastvrijheid en openheid gevonden.

Nou is verhuizen voor mij een makkie geworden inmiddels. Ga richting de 20, gerekend vanaf m'n geboorte. Ik bezit een collectie verhuisdozen die al vele jaren niet aan uitpakken is toegekomen, maar ik neem ze trouw mee...je weet nooit of je ze nog eens nodig hebt... Ook nu staan de dozen weer trouw te wachten op wat komen gaat. De rest is uitgepakt, maar een gedeelte kan weer ingepakt worden aangezien 1 der besmette familieleden m'n eigen zoon is. Zijn lieve vriendin en hij gaan een eigen stek beginnen. Sneller dan verwacht, maar de kans deed zich voor... dus eigenlijk verhuizen wij hier ook nog even door...
De moeilijkste verhuizing is van zus. Ze weet niet wat verhuizen is na dik 30 jaar op dezelfde stek te hebben gewoond. Een huis en plaats achterlaten waar alles wat je aan gezin hebt zich heeft afgespeeld. Lief en leed in en rond het huis, want om hen heen wonen mensen die als familie beschouwd worden. Een kwestie van verstand boven gevoel. Allemaal weten we dat het een goede keus is en het huis mooi verkocht is, maar ze was nog de enige die op een vertrouwd stekkie woonde. We zeggen hoe we het allemaal getroffen hebben, maar toch denk ik dan vaak aan wat zus achter laat. Veel is al ingepakt aangezien zij de eerstvolgende is... nog maar een paar weken...
Na zus nog 2 besmette leden te gaan.

Moet wel zeggen dat zo'n virus een hoop gedoe met zich meebrengt. Gestreep in het oude, vertrouwde adressenboek. Nieuwe mailadressen. Telefoonnummers wijzigen in verschillende telefoons. Daar ben ik geen held in. Aan het eind van de uitbraak zal bij mij, zeker te weten, niet bij iedereen alles kloppen.  Zal onder knop 1 de enige staan die zeker blijft.... ons stamhoofd....want hij gaat echt niet...hoorde ik net nog.. dat was voor deze week....
Er valt weer een hoop te bekijken bij iedereen, foto's over en weer en de, voor ons normale, vraag.... Plek van de kerstboom al bekend??? Als die bekend is kunnen we pas allemaal weer rustig slapen.
Het is al augustus en van zus weten we...eind van de maand gaat het woord ''Kerst'' weer vallen... Dan weet ik ook zeker, ook al moet er nog werk verricht worden, het virus is voorbij.

Tot blogs!!
Nak xx

Tussen TOUR

Na 2 weken Tour de France is het ook wel eens leuk om de balans op te maken. Je kunt niet zeggen dat er niets gebeurd in en rond het wielercircus.
Wie de Tour gaat winnen is nog een grote vraag en het antwoord gaat steeds meer een richting uit die geen enkele wielerfan volgens mij had kunnen bedenken... Thomas Voeckler. Niet bijster geliefd in het peloton en bij veel wielerfans. Dit seizoen rijdt de kleine Fransman de sterren van de hemel en met z'n totaal Franse ploeg zie je een wilskracht waar menig getipt renner een voorbeeld aan kan nemen. Als ik hem zie rijden   komt steeds de naam ''Napoleon'' in me op... Zo'n soort mens moet Napoleon ook geweest zijn...
Of hij gaat winnen weet ik nog niet aangezien de grote monden en beloftes van bv de heren Schleck nu weer naar de Alpen zijn verplaatst. Hoop wel dat ze weten dat NA de Alpen er geen bergen meer komen.... wel een tijdrit.. Willen de heren Schleck de Tour winnen zullen ze eens apart moeten gaan rijden, je kunt een Tour nl niet met z'n 2-en winnen. Ze rijden voor elkaar en niet voor zichzelf. Andy heeft het in zich, maar zonder Frank.
Of Contador ooit nog de Giro zal rijden voor de Tour?.... Denk het niet, maar als er een schorsing boven je hoofd hangt wil je toch wat winnen.... Basso...Cunego.. komen net dat beetje extra te kort, net als vorige edities.
Evans dan? Door velen een plakker genoemd, maar na z'n regenboogtrui kreeg hij lef volgens de deskundigen...ik noem het meer zelfvertrouwen... Evans zie ik als een verlegen man, introvert en soms wat eenzaam....met meer talent dan hij zelf denkt. Ik mag hem wel, maar dat staat er buiten....Evans staat er niet slecht voor, hij kan en mag plakken nu, maar of de tijdrit hem dan de overwinning zal brengen..?  Sanchez met de S laat zich goed zien..doet goed mee, maar komt op diverse fronten te kort...althans in het verleden...nu niet?????
De Belgische en Nederlandse troeven zijn al dagen niet meer van toepassing als eventuele podiumkandidaat. Helaas zijn beide slachtoffer van 1 van de vele valpartijen waarop we getrakteerd worden.
Van den Broeck had ik zelf hoog zitten, goede ploeg om hem heen.... helaas...hopelijk de Vuelta voor hem.
Onze Nederlandse troef Robert Gesink heeft buiten zijn vreselijke val (dat valt niet te ontkennen) volgens mij niet de ideale voorbereiding gehad. Ook zonder val zou bij de eerste tien eindigen al een hele klus geweest zijn. Juist met zo'n voorbereiding had hij de Vuelta wel moeten rijden. Als je ''ronderenner'' wilt zijn probeer dan minstens in 1 ronde zelfvertrouwen nav je voorbereiding te vinden. Er is al veel over Gesink gezegd en geschreven de laatste 2 weken, maar het enige wat ik zie is iemand die gretig is en te weinig zelfvertrouwen heeft. Met weinig zelfvertrouwen is het moelijk om te gaan met tegenvallers.
Aan Gesink zijn talenten en mogelijkheden ligt het niet... het moet sterker worden tussen de oren!
Misschien volgend jaar???? Ik blijf hopen, wetende dat als Contador geen schorsing krijgt hij waarschijnlijk weer over de Tour zal gaan heersen.

Voekler...hij mag dan niet zo geliefd zijn, maar ondanks dat hij als ''ronderenner'' vaak te kort kwam heeft hij de juiste mentaliteit in het ''nieuwe wielrennen''  Hij speelt het spel goed. Bezit over een een wilskracht en doorzettingsvermogen waar je wat van kunt leren. Geeft de juiste instructies en duldt weinig tegenspraak...die bekende ''lach'' spreekt boekdelen. Napoleon dus.. klein van stuk, veel bravoure en een goed leger om zich heen.
Het is wel duidelijk...ik weet het nog niet. Verheug me mega op de laatste week en dan weten we meer!!


Tot blogs!
Nak xx

Ik gedoog niet meer!

De laatste tijd hou ik me qua politiek wat in. Het politieke klimaat in Nederland is momenteel niet echt om over te schrijven. De sfeer is grimmig. De vrijheid van meningsuiting is beperkt geworden in bepaalde kringen. De bezuinigingen treffen veel mensen die niet meer kunnen bezuinigen. Er blijven subsidies overeind die allang afgeschaft hadden kunnen worden, terwijl broodnodige verdwijnen of gekort worden.
Er wordt in Den Haag veel gedraaid, maar zo veel als nu heb ik niet meegemaakt. Alle programmapunten staan op de rand van het schip om overboord gegooid te worden. Werd er gedreigd met breekpunten, bleek ik dat woord anders te vertalen als Den Haag.... Een breekpunt in Den Haag betekent... ik ver''breek'' wat ik maanden heb geroepen. Echt ik heb altijd gedacht dat het een punt van ''niet'' breken was... Domme ik...

Hoe kom ik er dan zo bij om er toch eens over te beginnen? De uitspraak van het circus van Wilders vanmorgen....
Bij de mensen om mij heen is het bekend dat ik verre van blij ben met de dames en heren die nu worden gedoogd in Den Haag. Dan druk ik me zachtjes uit. Al gaat het me niet eens zo zeer om die dames en heren dan wel om de gedoogclub.
Vanmorgen NA de uitspraak kwamen de harde woorden op de mens gericht weer soepel de fles bleekwater uitrollen. Was dit tijdens de rechtzaak gezegd was er zeker een veroordeling van gekomen. Het is zo geweldig knap hoe iemand steeds net langs het randje van het toelaatbare kan lopen. Toelaatbaar voor de wet dan wel te verstaan! Niet toelaatbaar voor mijn waarden en normen (om even in de Haagse sfeer te blijven).
Bijna altijd als ik woorden uit de mond van die man hoor komen krijg ik de kriebels... Vind ik het onbegrijpelijk dat er zo veel mensen zijn die hem als een soort ''goeroe'' volgen... Wetende dat een groot gedeelte dit alleen maar doet om zijn mening over een grote groep mensen die onze buren, klasgenoten, vrienden of zelfs familie zijn. Het gaat mij nog steeds te ver om een groep mensen geleid door 1 persoon een ''partij'' te noemen, maar goed daar kun je bijna niet meer omheen. Met een gedrevenheid die te bewonderen is praat hij in zinnen en woorden die men zo graag wil horen. De Nederlander is ontevreden en er moet een schuldige zijn...zo zitten we helaas in elkaar. Zo tolerant als wordt gezegd zijn we helemaal niet... het tegendeel zelfs. De gemiddelde Nederlander kent zelden een middenweg en is vaak overtuigd van eigen gelijk.
Als je dat dan voert met harde woorden en je wijst een schuldige groep of gedachtengoed aan dan heb je de gemiddelde Nederlander gauw om. "Onze'' Geert weet wat echt belangrijk is voor Nederland. Alleen jammer dat hij zich voor een groot deel niet aan de afspraken en beloftes houdt, maar wat die afspraken zijn is bij een groot aantal aanhangers niet eens bekend, na hier en daar eens na gevraagd te hebben.... nee... hij krijgt Nederland weer ''schoon'' (1 van de antwoorden die ik te horen kreeg over de reden waarom...).
In ieder geval zorgt hij er voor dat hij zelf geen smerige handen krijgt met zijn gedogen, dus ja hij blijft schoon en kan doorgaan met wat hij voor ogen heeft..... Wat dat is ben ik nog niet uit, maar gevoelsmatig zit er bij mij meer in zijn missie dan alleen politiek bedrijven....

Bij veel van zijn aanhangers voelde ik, als ik vroeg over het waarom, een vorm van agressie die ik niet kende. Tegenspraak wordt niet geaccepteerd.. enkele benamingen/woorden richting mij waren bv... (sorry voor wat ik nu tik..het zijn niet mijn woorden): Links kutwijf (een conclusie van die persoon zelf), hou je bek of ik ram hem dicht.. (tandartsen zijn duur, dus ik gehoorzaam dan wel), Marokanenhoer (al jaren zeer trouw aan m'n echtgenoot die idd uit het oosten komt, maar daar heet het Overijssel). Dit zijn nog de milde uitingen. Er zaten complete scheldpartijen tussen allemaal onder de vlag van de PVV. Denk niet dat ''onze'' Geert dit helemaal in gedachten had, maar ga er van uit dat hij er inmiddels dondersgoed van op de hoogte is.... Tja een stem is een stem... Henk is Henk en Ingrid blijft Ingrid....
Dat het CDA dit minderheidskabinet aanging zal niemand verbazen aangezien het CDA in oppositiebankjes nog meer de weg kwijt raakt dan ze nu al zijn. Voor de vorm stribbelen ze wat tegen, dat neemt niemand meer serieus. Voor de VVD was dit de enige manier om de grootste partij te blijven. Samenwerken met de PVV en Rutte kreeg waar hij maanden die glimlach voor had laten zien... de Premier-status. Wie de echte Premier van Nederland is weet ik niet, maar het is knap.. die glimlach is er nog, ondanks alle bezuinigingen. Ach tenslotte blijft het stokpaardje van de VVD overeind..... de aftrek van de te duur gekochte huizen, wat uiteraard niet de schuld van de koper is...die schijnen zelf niet te kunnen rekenen.
Om elkaar te gedogen zijn al veel beloftes gebroken, breekpunten in scherven uiteen gevallen. Alles mogelijk gemaakt door een oppositie die ook niet durft te handelen en vaak niet verder komt dan een hoop woorden en weinig daden. Groen Links vooraan in de rij. De SGP speelt heel goed de 2e gedoogpartij.. de SGP... ze mogen nog steeds vrouwen achteraan laten lopen... maar macht is macht...... dus eigenlijk gedogen ze elkaar allemaal en is het een soort handje klap geworden als ''onze'' Geert weer even de peilingen omhoog moet trekken om weer op zetelwinst te komen. Dan is hij weer even tegen... heel even maar.... dan weer gauw gedogen...

Bij mij kwamen deze dingen allemaal naar boven vanmorgen. Het recht van een vrije mening had gewonnen. Wet is wet. Wraken van de rechtbank kan IK niet...dus ik stop gewoon met gedogen...

Tot blogs!
Nak xx

Afscheid van de KPN!

De afgelopen week ben ik druk geweest met de zoveelste verhuizing. Ik moet zeggen… het is goed gelukt! Zit er weer leuk bij en er hoeven nog maar wat kleine klusjes geklaard te worden.

Voor een verhuizing draai ik eigenlijk mijn hand niet meer om. Het is maar net waar er werk is of dat ik een heel leuk stekkie zie. Ben gauw om en zie al gauw de bomen door het bos.

Dit keer was het maar een 1020 meter verderop volgens de kilometerteller. Een heerlijk ‘’hofje’’ dat een ‘’koninklijk’’ deurtje voor me open deed. Knus met de nodige grond er om heen.. idd grond.. waar meer is het niet… zwart… met hier een daar het onvermijdelijke onkruid. Geen probleem ook daar zie ik de bomen al staan!

Er moest wel een keuze gemaakt worden qua meubilair na de enorme woonruimte die ik achtergelaten heb. Op zich snel gebeurd, maar toch gaan zulke dingen je aan ’t hart. Als sentimenteel chaotisch vrouwpersoon heb ik met iets al gauw een sentimentele waarde tot wanhoop van mijn medehuisgenoten die de schoonheid van een oude leren stoel waar de lappen aanhangen echt door geen enkele bril kunnen zien en mijn herinneringen als oud vuil bij het grove vuil zetten. Dat soort afscheid nemen blijft me steken.

Echt gemoderniseerd is nog niet alles zeggen ze… als voorbeeld de olijf groene wastafel op mijn slaapkamer. Nou is groen altijd 1 van mijn lievelingskleuren geweest dus dat ding blijft hangen! Past precies bij wat ik in die kamer gezet heb. Heb met gevaar voor eigen leven 2 mannen met sloophamer er uit moeten gooien….maar hij hangt er nog na veel zuchten van de ‘’slopers’’.

Eigenlijk is alles dus voorspoedig verlopen zou je denken…… De bedrijven die ons hun producten leveren werken prima mee…. Op 1 na! De KPN!!!!!!!!!

Al jaren trouwe klant bij ze en sneller met betalen als dat de KPN  de downloadsnelheid kan leveren.

Keurig alles doorgegeven, de schriftelijke bevestiging ontvangen. Op 25 mei zouden telefoon en mijn virtuele wereld weer werken. Niet geheel onbelangrijk als je dagelijks werkt met die wereld. Het feit dat ik momenteel m’n blog zit te tikken in een ‘’Word’’ document zegt u waarschijnlijk al genoeg.

Op de 25^ste deed de telefoon niets….. dan de rest dus ook niet.. zo werkt ADSL. Dan maar weer eens het keuzemenu van de KPN bellen. Problematisch als je al tich keuzemenu’s hebt doorgedrukt. Wat een ondingen zijn dat. Daar kom ik nog wel eens op terug. Heb je eindelijk een ‘’mens’’ persoon aan de lijn van een soort call centre moet je niet denken dat die de oplossing voor je heeft en ondertussen lopen de kosten heel snel op….. Uiteraard gaan de geweldenaren er daar van uit dat ik de sukkel ben die niet weet waar ik een stekker moet insteken… Voor 13.00 uur zal hij het echt doen.. met verhuizingen werkt dat zo, dat zijn de regels. Na stevig onderhandelen gaan ze toch maar even meten…ze bellen er voor terug… Pfff dat scheelt keuzemenu en smak geld!  Het klopt niet… er is geen signaal????? Nee de lijn werkt niet mevrouw.  Dat wist ik nog niet…… ik belde gewoon even voor de gezelligheid. Deze paar zinnen is samenvatting van zeker 4 telefoontjes inclusief keuzemenu!

Einde van de middag komt er een monteur en dan komt het in orde. Kan gebeuren dus ik beheers de stoom in m’n oren. Een vriendelijke snotneus komt keurig op tijd en … jaja… er is helemaal geen signaal mevrouw… Via het kastje van de KPN verderop kon het omgezet worden. De held kreeg dat snel voor elkaar. Inmiddels was huisgenoot er via het keuzemenu en een ‘’echt’’ manspersoon van KPN keuzemenu achtergekomen dat we op 14 juni weer de virtuele wereld in konden volgens de gegevens van de ‘’Koninklijke’’

De stoom is bij hem al duidelijk waarneembaar en ook ik voel het borrelen. We maken de vriendelijke snotneus duidelijk dat we zwart op wit de 25^ste mei van dit jaar hebben staan! Dat er zaken op afgehandeld worden hier en dat ze hun fout toch maar even gauw moeten herstellen.. Dom dom dom… dat kan snotneus natuurlijk niet.. hij is van de kastjes. De lieve schat gooit er wel een mail tegen aan waar hij om spoedherstel vraagt. Ook legt hij ons uit dat er 12 ‘’vinkjes’’ moeten staan op een formulier voor de aansluiting zwz een feit is. Geen probleem toch? Uhhh foutje van mij… dat zijn 12 verschillende afdelingen!!! In mijn hoofd speelde zich al gelijk het ontstaan van de crisis af. Als je zo werkt als toch wel redelijk groot bedrijf dan maak je geen winst en geen vrienden! Er moest even een uurtje gewacht worden en dan maar weer bellen. Alles werkte naar behoren dus m’n snotneus zag geen probleem meer… Na een belletje zouden ze de fout wel herstellen als het voor dat uurtje al niet gebeurd zou zijn.

Na een avond van keuzemenu’s, snel stijgende telefoonrekening en allerlei verhalen was m’n wereld nog niet open, maar de volgende morgen zou hij het doen! Met gerust hart naar bed dus!

U raadt het al… de volgende morgen ging ik met goede moed keuzemenu weer in. Even een belletje en dan zou het wel geregeld zijn/worden. Weer moest het keuzemenu vaak worden doorgelopen aangezien er allerlei handelingen verricht moesten worden. Past u dit even aan, reset even  etc.. etc.., want ja de fout lag toch echt bij mijn sukkel persoontje… Alles zonder resultaat! Opeens was hij er weer… sorry regels zijn regels.. zo werken we hier bij de KPN… bij ons staat 14 juni.. dus u krijgt 14 juni weer toegang tot de virtuele wereld. HUH???? Alles werkt en wij willen ook werken KPN!!!! Na nog meer keuzemenu en het aanhoren van administratieve fout en technische fout… als resultaat een mega telefoonrekening en een dode virtuele wereld. Regels zijn regels… je was en blijft ambtenaar….. Al zijn die regels nergens terug te vinden. Ze hangen waarschijnlijk boven iedere pc bij het call centre als afsluiting van een zinloze missie.

Dit is al een lang verhaal, maar nog kort samengevat! Onze stoom is op en ons vertrouwen in de KPN nu ook, aangezien dit niet het enige ‘’foutje’’ van de ‘’Koninklijke’’ was/is geweest.

Na vele, vele jaren neem ik afscheid van de KPN en stort me in een nieuw avontuur met een ander bedrijf dat mij een virtuele wereld heeft beloofd die ik nog niet eens ken.

Dit afscheid doet me geen zeer, zelden heb ik zo’n rotzooi meegemaakt als bij de KPN, zelden zoveel smoesjes, zelden zoveel geld weggegooid…

Vijfitg miljoen gaat KPN investeren volgens snotneusje om dit soort fouten uit te bannen… beetje laat KPN… vind je niet?

Tot blogs!

Nak xx

met dank aan Peter Boersma voor z'n cartoon :-)

Dag ''Wilhelmientje''

Het is weer 4 en 5 mei! We herdenken en we vieren.... en ieder jaar denk ik weer aan een verhaal van 1940-1945 wat op mij als klein meisje zo'n indruk heeft gemaakt.
Als iemand die zelf geen oorlog heeft meegemaakt. Oorlog alleen kent van tv, films, boeken en verhalen... vooral veel verhalen als je geboren bent in een gezin waar de ouders die oorlog van 40-45 wel zo bewust hebben meegemaakt.
Als jongste, nogal chaotische, dochter heb ik eigenlijk pas op wat latere leeftijd beseft wat het voor mijn ouders betekend heeft. Mijn dik 5 jaar oudere zus kon je alle verhalen tien keer vertellen en ze vrat ze op... terwijl ik dan dacht....gaan we weer...
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat het verschil er nog is... ik herdenk en vier bewust mijn vrijheid, herdenk eigenlijk maar even de vele doden (daar denk ik wel vaker aan bij het lezen of horen van iets). Ik herdenk ieder jaar dat ene verhaal wat me zo bewust naar 5 mei brengt... het vieren van VRIJHEID!!!!

Ondanks dat mijn vader waarschijnlijk voor een ieder meer kan vertellen over de gruwelen in die jaren als drager van het Verzetsherdenkingskruis.... waar ik overigens best trots op ben.. wat een vent!, is het bij mij een klein verhaal van m'n moeder. Pubermeisje in de oorlog. Een pubermeisje uit een groot gezin die niet op haar mondje was gevallen.
Voor die tijd zeer ongewoon...naar de MULO mocht van mijn opa en een kei was in atletiek en aan het eind van die oorlog verliefd werd op mijn vader... Een onderduiker en een ''verzetter''.
Dat verzetten heeft hij trouwens nooit afgeleerd, ook nu, aardig bejaard, verzet hij zich tegen dingen die hij niet eerlijk vindt. Lastig...vaak lastig...., maar ik begrijp hem wel...
Jaren heeft mijn moeder op hem gewacht. Na de oorlog was Nederland even te benauwend voor hem en vertrok hij de volgende oorlog in... Nederlands Indië. Hij kon geen rust vinden in wat Nederland ''Vrijheid'' noemde. Er waren nog zoveel dingen die in zijn ogen niet klopten. Mijn moeder was toen nog maar 17, maar heeft gewacht en in 1950 kwam er toch een ''ja-woord'' van.

Mijn moeder leeft al 10 jaar niet meer. In de lange periode van haar ziek zijn is dat kleine verhaal vaak in onze gesprekken teruggekomen. Niet als ''gewoon'' oorlogsverhaal, maar vaak als voorbeeld van een gebeurtenis in mijn leven.
Gebeurtenissen waar ik angst voor had, tegen op zag. Dan zei ze... Nak ren voor je leven, maar hou je Wilhelmientje bij je!!!!.... met een knipoog...

Wilhelmientje... dat kleine ding dat je altijd bij je hebt en je vastpakt als je steun zoekt... en niemand die weet dat het er is... Waar je kracht uit kan halen als je denkt dat je moet opgeven....

In het geval van mijn moeder was het een dubbeltje met daarop de beeltenis van wijlen Koningin Wilhelmina. Altijd had ze dat dubbeltje bij zich... verstopt in een zak van haar jurk of jas. Helemaal in een hoekje gedrukt. Vanaf 1939 was dat dubbeltje haar geluksmunt en na 1940 werd het zelfs nog meer:... haar stille verzet...
Tot de hongerwinter van 1945 en je het eind van de oorlog aan voelde komen in het westen van Nederland. De sfeer werd nog grimmiger en de angst groter. Al veel familie, vrienden, dorpsgenoten waren zwaar getroffen door de oorlog en de angst van haar om mijn vader... Zo verliefd en het niet kunnen vertellen...

Wilhelmientje is toen vaak bijna fijn geknepen om troost, steun en kracht te geven. Tot op die ene dag in april 1945.. Mama liep alleen richting huis, het was stil op straat...en plots hoorde zij de laarzen... het gezang in een taal die inmiddels gehaat werd....
Na al die jaren werd de angst haar toen te groot...niet nu nog.... ze pakte in paniek haar Wilhelmientje en gooide die heel voorzichtig in het kanaal naast haar.... doodsbang om aangehouden te worden en dat HAAR Wilhelmientje gevonden zou worden... Zonder nog iets te zien is ze thuis gekomen... huilend om het verlies van haar ''verzet'', maar ze kon niet meer... ze was nog maar 17....
Haar hele leven is ze Wilhelmientje niet vergeten en wist ze waar het ongeveer lag...
Zelf heeft ze nooit geen ander Wilhelmientje meer bij zich gehad... ik wel. Nog nooit heb ik die angst gekend en is het in mij opgekomen om er afstand van te doen.. Wel geeft het mij troost en kracht... omdat ik dan aan haar denk... en dan weet wat ik moet doen...
Al die gesprekken hebben mij dat geleerd en staan in mijn geheugen gegrift. Ieder jaar op 4 en 5 mei denk ik aan de vrijheid die ik in denken en doen heb en aan die gebeurtenis in mijn moeders leven..... steeds weer en dan is ze dicht bij me... heel dicht.. als mijn Wilhelmientje!

Dat we nooit vergeten!!!

Tot blogs
Nak xx

Lente - ei met Pasen!

Een klein berichtje in de krant trekt vaak mijn aandacht. Gek eigenlijk aangezien de meeste kranten tegenwoordig met de meest schreeuwerige koppen de aandacht op een al ingehaald artikel proberen te vestigen. Heel hard schreeuwen boven oud nieuws!
Juist die kleine stukjes daar had ik wat meer van willen weten, een foto van willen zien. Zoals bijvoorbeeld gisteren... een stukje over ''paaseieren''.

Over enkele dagen is het Pasen. Zoals bij de meesten wel bekend zal zijn is Pasen een christelijke viering/herdenking. De opstanding van Jezus nadat hij op Goede Vrijdag aan het kruis was gestorven. Die dag wordt ook herdacht, maar kun je als christen eigenlijk alleen vieren/herdenken als je ambtenaar of leerkracht bent.

Nu ging dit stukje over een klein plaatsje in Amerika waar ze hebben besloten dat het woord: paaseieren niet meer gebruikt mag worden. In het geval van Amerika ... ''easter eggings''. Zij noemen Pasen nl. Easter, ik moet dan eerder richting ''oosten'' denken dan aan Pasen, maar ok...
In het geval van dit plaatsje werd bepaald dat het woord paaseieren, easter eggings dus, een belediging was voor het christelijke geloof. Met Pasen hebben ze het daar vanaf dit jaar over... lente-eieren. ''spring eggins''.. Het zoeken naar eieren is in Amerika altijd een groot festijn en ik hoor dus al de kinderstemmetjes op Paasmorgen.... blij roepend naar elkaar hoeveel paaseieren ze al gevonden hebben en dan de stem van mama of papa.. nee kinderen.. jullie zoeken met Pasen niet naar paaseieren, maar naar lente-eieren... Huh???? volledig de weg kwijt...rennend naar de paashaas (ja daar was niks over vermeld)vragend hoe dat nou met de door hem verstopte eieren zit...of hij nu een lente-haas is geworden???
Lente-eieren zoeken met Pasen...dan ben je het verband toch volledig kwijt. Kinderen denken eerst aan snoep en misschien later, als je ze als ouders er aan herinnert, wat de betekenis van Pasen is.
De invoering van het lente-ei doet veel kinderen en ook volwassenen Pasen vergeten en voor je het weet vieren we Lente-feest.
Soms heb je nu eenmaal symbolen of voorwerpen nodig om het duidelijk te laten zijn wat/waarom je iets viert of herdenkt.

Nou zal het mij verder een ei wezen dat ze in een klein plaatsje in Amerika naar lente-eieren zoeken, maar ik word wel moe van al die, voor mij, zo bekende produkten die als naam niet meer mogen. Al moet ik wel zeggen dat er nogal inconsequent mee wordt omgegaan.
Mijn grootste verbazing is nog altijd de door mij zo graag genuttigde ''negerzoen''... dat mag niet meer, al jaren, maar ik krijg het niet uit mijn systeem. Snap ook niet wat er fout aan is... het woord ''neger'' dus. Neem van mij aan dat die heel goed kunnen zoenen, niks mis mee!
Als ik de betekenis van het woord ''neger'' opzoek...zie ik dat ook Van Dale zich aanpast... ''sommige ervaren het als scheldwoord''...
Ok misschien in Amerika, maar negerzoenen is een woord van onze taal. Ze bestaan niet meer dus..ze gaan als ''zoenen'' door het leven, behalve met Pasen en Kerstmis, dan hebben we paaszoenen en kerstzoenen. Als er ook nog een voetbalevenementje is  hebben we EK- of WKzoenen. De paas- en kerstzoenen zouden daar in dat plaatsje niet meer mogen...denk ik...
Al jaren is er ook een hoop gedoe om onze alom vertrouwde ''zwarte Pieten'', Pietjes die wij al vreesden toen er in Nederland nog geen zwarte medelander rondliep. Een intocht van in allerlei kleuren Pieten hebben we al meegemaakt...niet op nationale tv, maar toch...
Ons kleine ''zwarte'' buurjongetje was in ieder geval volledig van slag.... hij zocht, de inmiddels geliefde, ZWARTE Piet, die heeft snoep en cadeautjes... wat moest hij met een paarse Piet?? doodeng...
Daar tegenover staat de ''blanke'' vla nog, zonder bespreekbaar te zijn geweest, te stralen in de koeling!

Zo zijn er nog meer voorbeelden die met rust gelaten worden....gelukkig!!!! Ik vind het allemaal de grootste waanzin..zoeken naar problemen die er niet zijn.
Ik twijfel wel over deze blog..stel je voor dat die discussies hier ook weer gaat beginnen... hopelijk laten ze de ''KLETSKOPPEN'' met rust... zou het vreselijk vinden als ik uit uw schappen zou verdwijnen... dus.. fingers crossed!

Fijne Paasdagen en geniet van de paaseieren en de paaszoenen!

Tot blogs
Nakxx

Extra Belegen

Op maandag naar de supermarkt is bij mij eigenlijk de goden verzoeken. Bij gebrek aan extra belegen kaas, wat in ons huishouden een paniekaanval veroorzaakt, toch alle moed verzameld.
Onderweg de schuldige zoekende die zo stom was geweest om dat zaterdag niet te signaleren..... kwam ik steeds bij dezelfde uit... mijn eigen persoontje. Het was gewoon TE mooi weer, er was braderie, kermis, had m'n teen gestoten... genoeg om de schuld op m'n huisgenoten te schuiven... ik was te druk zaterdag...zij niet!

Weten jullie trouwens dat het zalig mopperen is als je fietst....heerlijk..... Ik ben er een ster in. Fiets en ik hebben geen innige relatie, maar als ik even met haar samen ben dan krijgt ze de volle laag van al m'n frustraties over zich heen. Hoofd in de wind door de polder en geen boer die er meer van opkijkt. Ze zwaaien al niet meer.... ''het is maandag en ze is op de fiets''.

Goed dit was even een uitstapje van wat ik eigenlijk wil delen.
Het is wel zo dat ik met mijn supertje een zeer goede relatie heb. Ze leggen nog net niet de rode loper uit als ik kom. Dan zouden ze niet meer aan werken toekomen namelijk, aangezien ik altijd wel wat vergeet!
Ja ik weet het: je hebt boodschappenbriefjes die je kunt maken, doe ik ook, alleen die ligt op m'n bureau als ik in de super sta.
Het chaotische in me krijg ik maar niet onder controle en van m'n huisgenoten moet ik het ook niet hebben aangezien die boodschappenbriefjes zwz onzin vinden.... Die paar dingen... makkie toch??? Nee dus, niet voor mij en ook niet voor de heldere lichten om mij heen blijkt met grote regelmaat.
De relatie tussen mijn super en mij is daardoor van een dusdanige kwaliteit dat ze zelfs zien als ik de haren heb bijgepunt of een nieuwe kleur nagellak heb. Heb ik enkele dagen eerder gevraagd naar iets wat niet op voorraad was, wordt dat met liefde door de super gebruld als het er weer is!
Het zijn schatjes, bij gelegenheden zoenen we er ook lustig op los, zeker als je een buik van niets naar 9 maanden hebt zien groeien en dan dat kleine wurm ziet. We lachen om en naar elkaar.

Alleen op een maandag, zoals in een eerder blog al te lezen viel, vliegen ze allemaal een andere kant op als ik binnen kom. Het meisje achter de sigaretten vraagt zachtjes...wat vergeten??? Op mijn antwoord van vandaag....kaas... volgde een diepe zucht van haar kant...wetende dat kaas altijd in de kar te vinden is.
Strompelend (vergeet die gestoten teen niet!) ga ik door de X-ray poort heen, 3 seconden later is daar de baas van mijn super ... alleen kaas (die zich nl helemaal achter in de schappen bevindt)? vraagt hij. Ik knik en zet m'n meest zielige, liefste, dankbare gezicht op en vertel hem snel van mijn mega ongeluk zaterdag. Haal ik wel voor je. Hangend over m'n kar (hoorde bij m'n getekende gezicht wat ik hem gaf) laat ik een dankbaar ''ja graag'' horen.
Nu ben je baas of niet...dus het ''haal ik voor je'' betekende voor hem:.... Lisa haal even stuk kaas voor mevrouw (volgende keer toch even vragen hoe hij dat doet, ik doe thuis dan toch iets verkeerd)!
Met gezwinde spoed kwam Lisa met m'n vergeten stuk extra belegen aan.... (ja dat weten ze ook...).
Nu lijken de supers tegenwoordig erg op die vreselijke Ikea-achtige zaken en word je door de hele winkel heengestuurd voor je een kassa tegenkomt.... Laat ik nou ''gewoon'' geld in m'n bezit hebben... ook dat regelt Lisa even voor me. Lieve Lisa!!!! Uiteraard krijgt Lisa twee van mijn beroemde smakkerds als ze ook nog m'n karretje overneemt en ik weer richting fiets kan.

Wat goden verzoeken op maandag...ik kwam tussen de goden die zich gedroegen als engelen!
Bij m'n fiets aangekomen de relatie tussen haar en mij even een opknapbeurt gegeven door haar vrolijk te begroeten en op de terugweg eens een leuk gesprek met haar te voeren. Zwaaien naar de verbaasde boeren en ineens tot de ontdekking komen dat die maandag soms even heel fijn kan zijn!
Met dank aan een kilo extra belegen kaas....... en vooral MIJN SUPER!!!
Komende zaterdag maar weer wat vergeten, helpt me de maandag door.........

Tot blogs xx
Nak

''Moeders''- beleving

Hopende om buiten de geschreven schoten van z'n moeder te blijven moet ik zoon dit keer teleurstellen. Eigenlijk respecteer ik altijd zijn verzoeken om de scheiding tussen zijn prive en mijn openheid, maar soms ...heel soms... kan hij de boom in. Niet dat hij er nu direct in zal klimmen, die leeftijd is hij tot mijn vreugde inmiddels ruim te boven.....hoop ik.
Waarom dan nu een stukje over (bij de meeste van m'n lezers bekend onder de naam HET) hem. De afgelopen periode zijn er in zijn en mijn leven nogal wat dingen gebeurd die het voor ons als moeder en zoon niet makkelijk maakte. Zowel in zijn leven als mijn leven moesten er keuzes worden gemaakt, niet omdat we dat graag wilden, maar omdat de omstandigheden er om vroegen.

Laat ik wel beginnen met het feit dat hij een mannetje is en ik een vrouwtje, hij mijn zoon, ik zijn moeder, hij aan het begin van een volwassen leven en ik al eindje op weg, maar dat zijn zo'n beetje de enige verschillen tussen ons. Hoe vaak ik niet berustend van hem heb moeten aanhoren dat hij te veel op mij lijkt en daar regelmatig knap van baalt... ik kan ze niet meer tellen. Het is als het kijken naar jezelf, maar dan in de mannelijke vorm. Dingen die hij doet, zegt, denkt te weten.... of ik mezelf zie rond die leeftijd. Zelfs de ijdeltuiterij heeft hij meegenomen uit mijn genen, het plankje boven de wastafel is te klein geworden voor de cremetjes etc. Drie zonnestralen en we hebben op de zelfde plekken de eerste sproeten zitten. Gevoelig op de zelfde plekken als het om gezondheid gaat. Met regelmaat vindt hij zich de meest zielige persoon op aarde. Neem hem dat eens kwalijk met mij als moeder. In zijn bewoordingen besta ik uit 2 moederfiguren. Nummer 1 is: mam.... dan heeft hij wat van me nodig, wil me geruststellen of m'n boosheid wegnemen. Nummer 2: moeders.... dan moet ik alles laten vallen en luisteren naar iets wat hem dan dwars zit of waar hij toch werkelijk geen ongelijk in kan hebben. Nummer 2 komt eigenlijk het meeste voor... ach ja...
Zijn doorzettingvermogen is onuitputtelijk, net als z'n woordenstroom .... of dat nou ook mijn genen zijn...??..uhhh ja dus.
Op gezette tijden maakt hij me duidelijk dat ik een ander soort moeder ben dan die hij bij vrienden en vriendinnen tegenkomt. Dat het bij ons thuis anders gaat dan wat hij daar ziet. Ik ben geen echte ''moeder''. Zie er niet uit als een ''moeder'', gedraag met niet als een ''moeder''.  Ik weet wat hij daarmee bedoelt en voel daar geen nare of vreemde gevoelens bij. Vaak weet ik al wat hij als antwoord zal geven, net als hij weet hoe ik op iets zal reageren. Twee ''stieren'' die echt, als ik eerlijk ben, alleen van geslacht verschillen....
Cynische humor is ons niet vreemd en wil bij anderen nogal eens hard overkomen. Een grote behoefte aan vrijheid in doen en denken staat bij ons bijna op een eerste plaats. Privacy en rust om even na te denken over onszelf is ook een vereiste.
Conclusie.... jarenlang stonden we als twee stieren recht tegenover elkaar, ik om hem te behoeden voor fouten die ik hem zag maken en die fouten zo goed ken en hij omdat hij niet behoed wil worden en zelf z'n fouten wil maken. Nou die zijn er, net als bij mij, plenty geweest en zullen ook nog komen.
Van een klein, soms onzeker, mannetje is hij tot plafondlengte gegroeid tot een MAN die weet wat hij wil en die er mega hard voor moet vechten! Die het leert dat een ander van alles kan zeggen, maar inmiddels weet dat daar niet altijd de goede weg voor hem uitkomt. Voorzichtig laat hij een persoon toe in z'n leven, ik merk aan hem de mij zo bekende twijfels.... het ''alles of niets''.
Afgelopen weekend had ik in een gekke bui met kaarsjes, wat fleurigs, schaaltjes met hapjes, drinken, schoon bed met nieuw dekbed (een grote) zijn kamer aangepast voor hem en die (nog zo voorzichtige) relatie. Als er dan een volwassen zoon tegen je zegt... thanx mam dit scoorde punten (onze taal), weet ik dat, hoe volwassen we zijn,er eigenlijk niets verandert is... ik doe wat ik wil doen (niet echt moederlijk) en hij scoort!!!!
Samen hebben we al veel dalen, maar zeker ook toppen overwonnen. Ook de periode waar we nu voor staan gaat voor ons een uitdaging worden om weer die top te behalen. We weten van elkaar hoe we denken en voelen en wat we kunnen en dat is zo veel meer waard voor mij dan het moedertje spelen. Natuurlijk ben ik zijn moeder en hij mijn zoon, maar voor mij zijn we 1, want nooit zal er iemand zijn die belangrijker voor me is dan hij. Voor hem zal die persoon er hopelijk nog komen, iemand waar hij zichzelf weer in kan herkennen. Hij zal die persoon vrijheid, zelfstandigheid en bovenal liefde gunnen.
Mijn beleving als ''moeders'' is, tussen alle akkefietjes door, een grote trots over wie hij is geworden, een gevoel van liefde die staat als een huis.
Toen hij werd geboren moest ik hem gelijk afstaan aan apparaten, dokters en zusters. Nu 23 jaar later heb ik hem afgestaan aan zijn idealen. Toen was er een vreselijke pijn en nu geluk, want hij komt er wel!!! .....Net als ik....

Tot blogs
Nak xx

Rita ''Verzonk''

Vandaag, 2 maart, mogen we gaan stemmen op kandidaten die onze provincie een beetje op orde moeten houden en die personen mogen in mei de leden van de Eerste Kamer kiezen. Provinciale Verkiezingen dus.... mooi niet... heb het idee dat alles draait om een second opinion. We willen zeker weten dat we in juni 2010 het juiste gestemd hebben...????
Alle kopstukken van de zittende 2e Kamer partijen komen al weken m'n huis- of slaapkamer binnen. Niet gelijk verkeerd denken, ben nu eenmaal een luie tv kijker die graag zapt tussen de reclames door en liefst liggend. Heb er 1 gemist, maar die had het erg druk met vakantie vieren en hoopt om 16.00 uur vandaag nog op tijd te zijn om z'n zinkend schip te redden.. Juist die man heeft veel stemmers van vorig jaar opgezadeld met wat er nu aan onzaligheid tracht te regeren onder de sterke duim van Geert Wilders.
Niet iedereen heeft vorig jaar ''gewonnen'' en kon een plek veroveren op het pluche. De bekendste van dat stel kwam gisterenavond als klap op de vuurpijl m'n (toen al liggend)'slaapkamer binnen ''gekakeld'', zoals Sonja Barend het per ongeluk (want ohhh dat doen politici nooit!) verwoordde. Rita Verdonk.

Moest even denken hoe het zat met die naam van haar groepje... Zelf had ze het nl over TROTS...
Aangezien me het woord ''trots'' en Rita Verdonk even volledig ontging..in geheugen gespit... Trots Op Nederland... TON dus...
Er overviel me een plaatsvervangende schaamte terwijl ik naar haar luisterde. Ik zag een verzuurde vrouw die vergeten was haar kapsel te blonderen en spijt had dat ze toch niet gauw voor 2010 naar Geert Wilders had gebeld. Haar als miljoenenjacht gedoopte schip was al geruime tijd aan het zinken toen.
Van schrik deed ik gelijk m'n Hugenotenkruisje af... Vrijheid van godsdienst en mening houden bij haar op achter bv een balie. Je mag dat anderen niet opdringen. Aangezien m'n bedgenoot is opgevoed met het kruis van de RK kerk wil ik hem dat niet aandoen... ik wil hem niets opdringen... Ik laat het hoofddoekje voor wat het is.. dat weten we inmiddels allemaal wel en m'n hoofddoek houdt met de wind m'n haren nog fier bij elkaar...voor zolang het nog mag.
Een mede tafelgenote werd met krachtige stem duidelijk gemaakt dat ze, als het aan Rita lag, nooit een baan zou krijgen in een Provinciehuis (het ging toen wel over de Provinciale Verkiezingen...). Deze prachtige vrouw draagt schitterende make-up (kun je wat van leren Rita), maar ook een hoofddoek. Naast Rita zat ja-knikker Frits Huffnagel, die toch echt niet in ondertrouw wil gaan met z'n vriend als hij zich bij zo'n dame moet melden. Het zou zijn hele feestje verpesten, alleen al wetende dat iemand met kruisje, hoofddoek etc.. misschien tegen hun verbintenis zou zijn... Ja je moet maar erg vatbaar zijn voor je eigen conclusies en fantasie over iemand die je ziet en niet kent. Geen oordeel daar over, is al sneu genoeg voor hem dat die mogelijkheid bestaat....nog wel...., wel vroeg ik me af waarom hij Rita niet even geholpen had met haar tv optreden, als speechschrijver en tv voorbereider van Gerrit Zalm moest hij toch zien dat het clowneske optreden van een mede-denkgenoot het gedachtengoed van ook zijn partij geen goed doet.
De schaamte bij mij kwam meer door het feit dat ik een VROUW zag die wanhopig probeerde met ferme MANNEN taal iets volledig onduidelijk te maken... wat veel mannen eigen is.. Een toneelstuk zo slecht als ik zelden heb gezien.
Schaamte voor Rita.., omdat al enkele jaren geleden ik heb mogen ervaren dat ze een warme, lieve vrouw kan zijn. Waarom die 2 gezichten? Het heeft haar niets gebracht... tegendeel eigenlijk. Waarom heeft niemand haar gezegd wees jezelf, wees vrouw... Kijk ik ben het met het meeste van haar standpunten hardgrondig oneens, maar dat zegt niets over haar.. dat is onze vrijheid die we hier hebben.... nog wel...
Vandaag heb ik nog een stukje terug gekeken... hoop dat ze dat zelf ook doet en dan ziet dat ze op die manier haar ambities maar beter overboord kan gooien..... of is die ambitie toch een plekje in de PVV zien te veroveren...????
Tijd zal het leren als we weer naar de stembus mogen. Mijn stem zal ze nooit krijgen, net als het rariteitenkabinet wat er nu zit. Dierbare mensen om mij heen dragen nl een kruisje, een keppeltje, een hoofddoek en ikzelf m'n hugenootje, mensen nog Nederlandser dan ik en ik hou ze graag origineel, want zo hou ik van ze!

Tot blogs


Nak xx





Foto Wikipedia.org



Verzoeknummer: Huisvrouw....IK???

Al enige tijd geleden is via het medium Twitter de ''Club van slechte huisvrouwen'' opgericht. Als 1 van de eerste verscheen er een blog van mij op en op verzoek plaats ik hem hier ook.

''Een slechte huisvrouw'' en daar is dus een club voor waar ze het eerlijk durven te zeggen, alleen daar lijkt al vaak moed voor nodig te zijn. Ben ik een slechte huisvrouw?
Een vraag die ik me vaak stel. Volgens mijn omgeving is er geen discussie over mogelijk. JA!
Vanaf zeer jonge jaren hoor ik al dat op een of andere manier ik de genen voor het huishouden niet bezit. Opgroeiende tussen een werkende vader EN moeder (wat toch wel bijzonder was toen) is me er ook weinig over bijgebracht.

We hadden Tante Truus en dat was ons huishouden. Tante Truus zorgde voor wonderen. Je ging weg en kwam terug in een glanzend huis, zag opgeruimde kasten en lege wasmanden.
Nooit begrepen dat Tante Truus niet met me meegegaan is toen ik op mezelf ging wonen, ze had moeten weten dat het niet goed zou gaan met me. Tante Truus is inmiddels dik in de 80 en laat zelf voor haar ‘’trusen’’ en ik spartel nog steeds in en rondom m’n huis.
Zie dingen pas als het eigenlijk al te laat is en grijp mis in de kasten. In bezit van: 3 wasmanden (wat nog te weinig is), veel poetsdoeken die in een minuut alles voor je doen (leugenaars), de duurste flessen met raar stinkende bloemengeuren die in 1 veeg alles verwijderen (nog meer leugenaars). Twee stoomstrijkijzers en nog weet ik niet goed met die dingen om te gaan.
Waar een apparaat voor is, probeer ik in bezit te krijgen….alleen die dingen willen schoongemaakt worden, tja…gaan we weer….
Tante Truus zou zeggen, meissie toch …koop schoonmaakazijn, pak een oud laken en een zeem en je huis is TOP! Zal best, want bij haar lukte dat, maar wat doe IK met die dingen? Het lukt niet. Dat spul stinkt, het laken laat draadjes los en die zeem pluist.
Zou zo uren door kunnen gaan, maar denk dat wel duidelijk is dat ik zelf de vraag ook met een volmondig JA moet beantwoorden als het om het huishouden gaat.
In huis ben ik ‘’vrouw’’, mezelf, gezellig, echtgenote, moeder (de lijdende voorwerpen zijn nog steeds tevreden met me) en een goed verzorger voor onze beesten. Ik geef liefde, aandacht, ben er voor ze wanneer dan ook.
Eigenlijk vind ik mezelf dus best wel een heel goede huisvrouw !

Tot blogs
Nak xx

Al is de leugen......

Even de behoefte aan zo'n ''ik tik van me af'' blog..., dus als je denkt een gezellig stukje te lezen... sla deze dan ff over..
Vanaf 31 januari beweeg ik me voort in 1 van de achtbanen die Nederland rijk is. Uit mezelf zou ik nooit in zo'n ding stappen, maar deze ben ik in gesmeten! In plaats van een mok thee en het bijpraten na een weekend, het hebben over de betalingen die nog open stonden was daar ineens de mededeling... faillissement aangevraagd! Nee niet van ons, maar van het bedrijf waar dat geld dus vandaan moet komen.
Daar zit je dan te kijken naar mensen die je dierbaar zijn geworden en je ziet hun gezichten met alle emoties die ze voelen bij een bericht wat ze nooit verwacht hadden....
Als ik eerlijk moet zijn en in je blog probeer je dat... had ik sinds december 2010 al wat twijfels over de gang van zaken, maar als ik dat stel enthousiaste mensen zag werken dan druk je dat weg en denkt.. alles trekt aan zeggen ze toch in Den Haag???... hier ook...komt goed!
Geen cent kregen ze voor hun harde werken in de week tussen Kerst en Oud en Nieuw en de hele maand Januari. Ze hadden er eigenlijk al met smart op zitten wachten, maar de betalingen van de salarissen waren altijd wat laat...
Twee ''bazen'' die keken met een gezicht waar de zieligheid van afdroop, maar iedereen resoluut naar huis stuurden met de opmerking dat de curator wel contact met ze zou opnemen. Medelijden alom.
Een lief personeelslid van bijna het eerste uur bood aan om naar haar huis te gaan met wie mee wilde om te praten en het te laten doordringen... met elkaar je af te vragen wat nu???
Na telefoontje ben ik ook naar ze toe gegaan... je slaat wat armen om ze heen, probeert wat positiefs te zeggen.. wat me niet meeviel... aangezien ook wij dus naar het geld kunnen fluiten.
Bijna iedereen was aanwezig, veel werd er op het ''Net'' opgezocht.. UWV bellen..etc.. etc..
Tot zo ver het normale trieste gebeuren rond een faillissement, afwachten maar dus... Helaas bleek al gauw dat er wat dingen niet normaal waren.
Tijdens het samenzijn viel mij al op dat enkele personeelsleden een wat vreemde reactie hadden op het hele gebeuren, aangezien, zeker voor hen, dit een mega klap moest wezen...
Het gemak van connecties in de journalistieke en juridische wereld kwam me goed van pas. Al snel werd duidelijk dat er een spelletje was/is gespeeld... een spel met mensen en hun inzet, gevoelens etc.
Om van dag tot dag te beschrijven hoe en wat is me te veel, om te beschrijven hoe ik mensen thuis of aan de telefoon sprak die zich zo vertrapt, belazerd en compleet van de wereld voelde..... dat lukt niet eens met woorden.
Altijd is er gewerkt vanuit het idee een hechte groep te zijn die elkaar steunde door dik en dun, ze wisten veel van elkaar. Dat gevoel spatte uiteen na wat onderzoek en dat maakte van de klap een gevoel van ''aanranding''.
Weken voor het gebeuren was het al bekend... was er al een nieuw pand gehuurd en een nieuwe naam bedacht... en waren 3 van de collega's op de zondag er voor nog even wezen praten (ook die maandag er na waren ZIJ er bij)....zij waren hun baan niet kwijt (deden net alsof).. dinsdag zijn ZIJ gewoon aan het werk gegaan...even vanuit huis en al gauw vanuit het nieuwe pand...met andere eigenaar volgens de Kamer van Koophandel en die nieuwe naam.... Finalutions!
Nou ''final'' was het zeker qua gevoel naar sommige mensen die je als ''collega's in het extra'' had behandelt en waar je vertrouwelijk mee om ging.... Vreemde constructies met op naam gestelde BV's......
Verslagenheid maakte voor mijn ogen plaats in een enorme woede en teleurstelling in mensen. Mensen die je glashard hebben voorgelogen. Mensen die je vertrouwde...... Mensen met veel mooie woorden en veel lelijke eigenschappen blijkt nu.
Als ''langs de lijn'' kijker werd ik er misselijk van...steeds als ik weer een nieuw feit onder ogen kreeg... 's avonds in bed dacht ik aan die lieve mensen die thuis verslagen amper aan een toekomst dachten, maar volledig vast zaten/zitten in die achtbaan. Meer details hou ik maar voor mezelf... ze zijn ook niet meer belangrijk. Niemand is er mee geholpen en ik weet zeker dat ze er allemaal beter van zullen worden!!! Zij wel... die anderen niet...die zijn zo veel moois verloren. Zoiets als..je ziel verkopen??? Geen idee, maar ik hoop dat ze er mee kunnen leven, eerlijkheid had ze gesierd, had ook begrip gekregen...
Voor mij is die achtbaan vanmorgen hopelijk wat op de rem gegaan aangezien het zoeken naar onze toekomst ook door moet gaan en er nog veel zal moeten gaan gebeuren om bovenop dit ''mensenspel'' te komen. Wel zal mijn deur altijd open blijven staan voor de lieve mensen die ik heb leren kennen daar en waar ik nog veel aan denk. Voor sommige is het alleen een ''final'' goodbye. In al m'n pogingen om redelijk te denken heb ik hen niet meer kunnen plaatsen, ook ik ben maar een mens en ja ook ik heb momenteel te neiging om eens flink de boel op stelten te zetten, maar dat geeft me geen voldoening en kost me kracht en die gebruik ik liever voor mezelf... ze zijn het niet waard..... ze zijn niets waard....

Heel veel liefs en kracht voor veel mooie mensen, dat geef ik liever weg nu.... zij zijn het zo meer dan waard!!!!!

tot blogs!
Nak x

Breng de sport tot mij.....

Wachtend op 2 lange avonden schaatsen, waarschijnlijk weer voorzien van het ''tja I have to make a living'' commentaar van Mart Smeets en het een seizoen hetzelfde vertellende trio Dijkstra, Snoeks en Hersman (hopelijk wel met z'n luchtdrukhorloge) merk ik weer dat in mijn omgeving weinig sportliefhebbers aanwezig zijn.

Mateloos verheug ik me op zulke avonden of welke dagdelen dan ook en dan niet alleen het schaatsen, ook wielrennen, tennis, skieën, voetbal, Formule 1 tot aan darts toe... ok darts is dan misschien de wat twijfelachtige sport in dit rijtje, maar wel de sport die ik het best beheers.. laat me dus in die waan. Gelukkig is m'n echtgenoot ook een liefhebber (elkaar leren kennen door de schaatsliefde, maar dat komt misschien nog wel een keer).
Ieder nieuw jaar wordt de agenda als eerste volgekalkt met dagen waarop er voor ons wedstrijden te zien zijn die door niemand onderbroken mogen worden.... en ieder jaar doen we het eigenlijk voor niks!
Afgelopen jaar liep ik 2 belangrijke bergstappes mis ivm niet onderuitkunnende uitnodigingen, de finale van Wimbledon (heb je het 2 weken gevolgd), enkele schaatswedstrijden, paar wielerklassiekers en dan heb ik het nog niet over iets organiseren tijdens de Olympische Spelen of het WK voetbal, waarvan ik bijna de finale moest missen. Kijk voor een wereldbekerwedstrijd of een 1e ronde van het een of ander...een vlakke etappe... daar kan ik me nog overheen zetten, maar als ik een datum doorkrijg van belangrijke ''agendadagen'' dan kan ik er toch zo moedeloos van worden...  Het is bekend bij iedereen die mij maar een beetje om zich heen heeft..., waarom mag ik dan niet gewoon wegblijven... het jaar heeft 365 dagen waar ik de meeste van heel graag kom, maar sommige gewoon niet en je hebt dan ook niks aan me... echt....ik ben alleen maar op zoek naar een tv die ergens staat en waar niemand er last van heeft...communicatie met interesse is dan uitgesloten... ik kan het niet helpen.....
Vaak zijn het dan ook nog van die avonden waar mannen en vrouwen toch wel wat gescheiden het feestje vieren en dan hoor je die mannen heerlijk over sport kleppen en zit ik met m'n oren tussen onderwerpen waar ik niet zo veel mee heb.... menigmaal gebeurde het dat ''de mannen'' even gingen kijken, dat werd zonder morren goed bevonden en als ik dan mee wil dan komt dat eeuwige ''doe niet zo ongezellig joh'' weer om de hoek... terwijl ik al niet op z'n gezelligst ben dan.... (druk me voorzichtig uit).. Sportkijk-emancipatie is nog niet ingeburgerd in Nederland.. verre van dat! Zit eigenlijk altijd liever in de mannenhoek qua interesses, maar goed dat is weer heel ander verhaal.
Met sport ben ik nu eenmaal vaak nog fanatieker dan menig man zelfs. Fanatiek in de goede zin des woord vind ik zelf, want ik kan een verlies hebben van m'n favoriet. Natuurlijk was ik een week ziek van de gemiste 10 van Sven en het verlies van "De Finale", baal ik van dat gezeur over de rentree van Schumacher en kijk met zorg als Nadal weer een fysio time-out aanvraagt. Ik kan het alleen niet kwijt... als ik er al over begin herken ik de blik van ''ohhh dat, ach'' en gaat het gesprek weer over wat eten we en heb je die leuke blouse gezien... Wat we eten zien we wel en die blouse heb ik niet gezien, want ik keek naar de sport die tot me kwam... snap je..?
Nog een goed uur en dan zit ik klaar met startlijsten, pen en papier, mis ik Sven, maar geniet van Irene als het haar eindelijk weer lukt! Wat heb ik met die meid meegeleefd. Zou Nesbitt het na het WK sprint nu ook redden? Skobrev die eindelijk ''durft'' te winnen! Zo mooi! Kijk ook al weer uit naar de Giro d'Ítalia en het begin van het Formule 1 seizoen en hoop dat Kim de nummer 1 blijft... Dit weekend is het nog winter en het WK skieën en WK schaatsen (zal ik de finale van ABN Tennis maar even overslaan...).
Goed misschien moet ik teruglezend wel toegeven dat van die 365 dagen er veel sport tot me gebracht wordt en ik eigenlijk het liefst van maandag tot donderdag ergens gevraagd wordt. Te veel gevraagd..klopt...heeft iedere gek niet z'n gebrek? Hou gewoon een beetje rekening met mijn gebrek... ben dan reuze gezellig!

Tot blogs
Nak xx

Monday-blues

Ben ik nu echt 1 van de weinige die op maandag altijd het gevoel heb dat ik te snel vergeet dat er een zaterdag en zondag aan vooraf gingen.

Het begint al met een gevecht met m'n ogen... ik wil dat ze opengaan, zij willen dat niet... Het gevecht om de warme douchestralen met huisgenoten. Geen van mijn huisgenoten zijn ochtendmensen dus een gezellig robbertje vechten is het niet. De jongste huisgenoot heeft een zeer wisselend rooster wat meestal enige vrijheid geeft...behalve op..uiteraard.. maandag. Na jaren weet hij nog niet dat hij verkeerde inschattingen maakt qua tijdsduur van alles wat hij doet. Hij denkt in 5 minuten dingen voor elkaar te krijgen waar een ander zo'n half uurtje mee bezig is... Moordneigingen bij mij zijn dan soms moeilijk te bedwingen (nee ik doe hem niks aan...zou niet kunnen, hij is bijna 2 meter en tilt mij zelfs met 1 arm op).
Natuurlijk kan ik niet vinden wat ik in m'n gedachten al aan zou trekken.... toch niet gewassen??? Zoeken dus naar wat anders en niets is leuk, geschikt of zwz het aanzien waard... het is wel maandagmorgen.
Een teckel en 6 katten eten geven die op maandagmorgen ook de luiheid van het weekend van zich afgeschud hebben en aan benen, armen, wat dan ook gaan hangen zonder greintje geduld of medeleven.

Ontbijt: volkorenboterham met kaas...ZONDER eitje, ZONDER een krant voor me op bed. Paniek begint al toe te slaan. Niet te lang er over doen, want teckel moet naar buiten en op maandag komt ze alle bekende vriendjes weer tegen, 2 dagen gemist dus we nemen de tijd om het juiste plekje te zoeken, gezellig bij elkaar. De maandagen dat het weer dan meewerkt zijn ook op 1 hand te tellen. Alles is, qua uiterlijk, weer te niet gedaan.
PC en geplande werkzaamheden zijn al door bedhuisgenoot geregeld en met het openen van de mailbox verschijnen de eerst ''zeur''mails, ''bel''mails en via KPN de ''spam''mails (dat blijft een zorgenkindje bij ze, dus bij mij). Stiekum ga ik eerst nog even naar m'n prive box... voor iedereen beter aangezien daar m'n humeur vaak van opknapt!
Toch maar beginnen aan wat van me gevraagd wordt. Ik weet echt zeker dat op maandag mensen gewoon sjago zijn, zeuren over niets en nooit bereid zijn om mee te werken! Ik hoor mensen al denken...ahhh ik niet... nou mooi wel.. let maar eens op jezelf dan, maar val mij er niet meer mee lastig, ik geef toe dat ik zo ben op maandag!
Maandag is zo'n dag waarin je merkt dat mensen eigenlijk ongelukkig zijn met wat ze doen. Na 2 dagen vrijheid kunnen ze maar moeilijk het harnas weer aantrekken. Ze geven het niet toe... nee ze blaffen je af (terwijl ze zelf willen dat je contact met ze opneemt???), ze kunnen niks vinden (tja maandag he???), het komt nu eigenlijk even niet uit. (eeuwige vergadering???), weet er nog wel een paar.
Ook merk je de ondergrondse ergenissen die zijn opgedaan in het weekend over familie, vrienden, wat dan ook. Ook op de sociale websites kom je dan de meeste klaagzinnen tegen... De vrolijkheid die wel getikt wordt is dan een tikkeltje te veel vrolijkheid... trap ik niet in.
Je kijkt tegen 5 dagen aan die van alles van je vragen en waar je op maandag gewoon even niet aan wilt denken, je wilt terug naar de zondag van luiheid en niets doen, je lichaam geeft dat ook aan, werkt ook niet mee.
Natuurlijk gaat die maandag voorbij en lig je 's avonds tikkie uitgeput op bed te denken aan wat de dinsdag van je vraagt, maar ik weet dan wel dat op dinsdag de gesprekken zo'n andere toon hebben, we zijn weer thuis in de week, we doen weer normaal (voor zover mogelijk).
Voor de mensen om mij heen is het bekend... Nak, ik spreek je dinsdag!

Tot blogs
Nak xx