Wees.......

Op 14 augustus ben ik ''wees'' geworden. Mijn vader is op de prachtige leeftijd van 96 jaar overleden. Moeder is al 20 jaar geleden bij ons weggehaald. 

Steeds dreunt het in mijn hoofd. Wees.....wees.....wees.... Er komen geen nieuwe herinneringen meer als gezin, er is geen huis meer waar je naar toe kan. De gesprekken over sport en politiek. Een drankje en een lekker hapje. Met de hele familie naar Avifauna, later zonder mama, maar de familie bleef groeien. Papa genoot daarvan. We keken er naar uit, dan zagen we elkaar allemaal weer eens. De kleintjes groeiden als kool en wij werden ouder.....vooral pa. 96 jaar heeft hij grotendeels van het leven genoten.

En nu zijn mijn zus en ik wees. Ja we hebben een eigen gezin, maar ons gezin is weg. Wij zijn wees. Voor iemand misschien de normale loop van het leven, maar ik vind het een dingetje waar ik toch moeite mee heb.

Het zal een rare week worden. Een week van afscheid nemen van ons gezin. Niet helemaal. Zus draagt de trouwring van papa en ik van mama. Zo houden we de boel bij elkaar in liefde.

Rust zacht pap ❤