Zomer lust en last!

Bijna half juli. Kijkend naar buiten zie ik miezerregen en een boom die al druppels laat vallen. In de verte komt een lichte lucht mijn kant op, gestuurd vanuit een plek waar de zonnestralen al weer zijn verschenen.

De lusten en lasten van de zonnige periode achter me, draag ik duidelijk met me mee. De lust van een al wat bruinig velletje, een gezicht wat, volgens velen, een gezonde kleur krijgt. Op zich al een wonder, aangezien ik me bescherm met een Nike  die een klep van hier tot achterkant tuin heeft. Onder een vrolijke, met gekleurde bollen, parasol zit. Daarnaast me ook nog insmeer met een factor waar je eigenlijk gewoon wit van wilt blijven. Dat gezonde nou ook niet helemaal klopt. Toch is er echt een bruin tintje te zien en egaal… jazeker!!! Het strandkind in me verloochent zich niet.

De last, zucht! Op foto’s van jaren geleden (hoelang gaat jullie niets aan, maar lang) was het al te zien. Ik heb iedere zomerse zomerperiode dezelfde last. Heb er alles al aan geprobeerd, tot afplakken aan toe. Klodders factor ‘’witblijven’’ er op gesmeerd, die ook duidelijk zichtbaar waren.  Voor het zicht wit, maar er onder gebeurde het toch….. Alle pogingen om er een zomer van verschoond te blijven, mislukten hopeloos. Altijd was het voor iedereen duidelijk. Je zag aan mij dat de zon op buitentemperatuur was/is. Ik geef na 5 minuten buiten met zon aan mijn omgeving, zonder spreken, door dat het buiten heel goed toeven was/is. Een last waar ik al tegenop ga zien als het maart is. 

Als hij nou groot was, maar dat is hij helemaal niet, eerder klein. De zon moet er echt z’n best voor doen. Zeker met al die voorzorgsmaatregelen, maar 1 straal is speciaal voor mij gemaakt. Welke kant mijn wip opgaat, die straal gaat mee. Altijd is na de eerste echt zomerse periode een rode aardbei te zien. Mijn neus! Een bescheiden wippertje die altijd verbrandt en rood wordt. Knalrood. Zo’n neus die aangeeft dat je de fles wijn moest leegdrinken of die krat koude biertjes echt niet kon laten staan. Zo’n neus dat mensen aan je vragen of het een wild avondje was de dag er voor. Dat ze je thee geven zonder te vragen wat je wilt drinken en dan kijken naar je neus. Zeg nou zelf, ik heb nou niet zo’n neus die daar om vraagt, hij steekt nergens uit, stelt zich bescheiden op en speelt vrolijk mee.

Ik heb met meerdere dingen van mezelf op z’n tijd een wat mindere band, maar met de neus zal het zomergevecht nooit meer overgaan. We moeten elkaar dan gewoon niet. Hij kleurt ook niet leuk bruin op. Nee, dat is bruinig met van die stipjes…. Sproeten. Gelukkig wordt voor mij de last dan een lust, want mensen zijn gek op sproeten. Vinden ze schattig. Die neus is van een drankorgel veranderd in een troetelmoppie. In die fase zit ik nu. De veranderfase. Die miezerregen en die donkere wolken komen nu wel even goed uit…al komt de lichte lucht inmiddels erg dichtbij. Dat wordt weer thee tijdens happy hour vanmiddag ben ik bang…

Tot blogs

Nak xx

Verplicht demonstreren!

Wat zijn we toch een heerlijk land. Wat is mijn maandag vandaag weer goed begonnen. Een lachbui waar maar moeilijk een einde aan komt. Ons landje van regels, afspraken en het bijna nimmer spontane. Ons landje van zwijgend toezien en op verjaardagen klagen. Ons landje, het braafste kind uit de klas.

Het gaat gebeuren..... We gaan er tegen in! We pikken het niet meer! We gaan de straat op! Ik weet niet of u het al gehoord of gelezen hebt, maar we gaan demonstreren, protesteren, wat je maar wilt. Grote Geert (al had het wat mij betreft net zo goed onze Theo om de hoek kunnen zijn) heeft ons opgeroepen en al gezegd dat we er zijn. Zijn ze daar in Den Haag nou helemaal gek geworden? Nog meer bezuinigen? Uhhh dat doen we al enige jaren, maar ok, soms zien we het licht. Geert heeft dat licht dus gezien en durft het aan. Wat durft hij aan, vraagt u zich af? De straat op met al ons Nederlanders. Zonder onderscheid is een ieder welkom (moet in dit geval wel even gemeld worden).

U denkt nu vast dat ik het niet meer helder zie, of de maandag begonnen ben met een flinke neut..... Niks van dit. Ik ben opgeroepen om te zorgen dat ik 21 september 2013 vrij ben en dan naar Den Haag te komen, met u allen! Dan zijn de vergunningen rond, hebben we politie en beveiliging op orde, staat ME paraat, weet kabinet wat er komen gaat en hebben wij alle tijd om het te regelen. Kunnen eerst nog even op vakantie, de boel weer opruimen, van de zon genieten. Wachtend op het nu al bekende verhaaltje op Prinsjesdag, gooien we er met z'n allen nog een eigen Prinsjesdag tegenaan. Met onze eisen en onze wil! Wel even wachten tot de 21ste, dan is de vergunning er en weten we waartegen we gaan staan met doeken en leuzen. Goed zeg, zo'n spontaan protest van ons Nederlanders.

Het zou leuk zijn als we wel op tijd de dresscode doorkrijgen, daar zijn wij Nederlandse vrouwen nogal gevoelig voor. Een programmaboekje kan ook geen kwaad. We zijn niet zo goed in dat spontane, we durven dat niet zo. Ook denken we dat het toch niet helpt.....  Zo zonde van de zaterdag, daar gaat het vissie op de markt... ook weer zo wat.

Niets mee te maken met dit al. We gaan met z'n allen! We weten het nu al, dus alle tijd om alles te regelen en er een gezellige dag met elkaar van te maken. Laat ze het in Den Haag maar eens voelen dat we het niet meer pikken, we zullen ze er eens mee overvallen!!! Nu hopen op een beetje weer, dan sluiten we het af met een BBQ. Wat een lef. We gaan er tegen in.... Ben er opgewonden van!!! We praten niet meer, we gaan actie ondernemen... duurt nog even, maar ja dat heb je als je alles aan moet vragen etc.. Verder zo spontaan als wat... Heerlijk! Eindelijk stout!

Ik zeg maar....tot de 21ste allemaal, maar eerst nog fijne zomer, fijne vakantie en geniet van alles wat u gaat doen ;)

Tot blogs
Nak xx