Heb een gastblog geschreven voor bovenstaande site. Hoort natuurlijk tussen de mug die naar een olifant ging.
Dit is de url: http://wondervol.nl/marnel-kan-woord-obese-meer-horen-lezen-gastblog/
Tot blogs
Marnel xx
maandag 28 oktober 2013
zaterdag 26 oktober 2013
What´s in a name?
De tijd is gekomen om een duidelijke keuze te maken. Zoals bekend zit ik in een roerige periode in m'n leven. In deze periode heb ik veel tijd om na te denken en om allerlei herinneringen op te halen. Ook heb ik de tijd om na te denken over de toekomst en in die toekomst laat ik crisis, ziekte en wat andere dingen, misschien wel niet terecht, achterwege. Ik denk dan even aan een toekomst zoals hij mij wel zou passen. Die toekomst is voor een deel gebaseerd op herinneringen en dingen die je meemaakt, die je voelt. Soms door 1 zin van iemand, door het zien van iets op tv of op straat.
Ik denk graag aan de toekomst momenteel. Wil dolgraag alles wat er nu gebeurt achter me laten. Ook kan ik ineens genieten van een prachtige herinnering door een woord of een foto. De dingen die ik heb meegemaakt en die mij gekwetst hebben laat ik achter me. Net als ik achter me laat dat ik ook best wel eens iemand gekwetst zal hebben. Ik hoef geen sorry te horen en heb zelf geen zin om sorry te zeggen. Het was zo en het is gebeurd. Sommige nare dingen zal ik nooit vergeten. Dingen die me in mijn hart geraakt hebben, maar daardoor ook meer mij gemaakt hebben. Ik mis dagelijks mensen die ik nooit had willen verliezen, ook mensen die nog leven, maar dat IS leven!
Als ik in het nu denk, ben ik aardig naar de toekomst op weg. Ik heb toch die geweldige zoon maar gekregen. Ben toch maar mooi samen met de heerlijkste man ter wereld. Word aanbeden door een stel vierpoters die, zolang ik maar met eten blijf komen, hun liefde soms iets te heftig willen uiten. En er zijn nog wat mensen om me heen die mijn leven heel erg mooi maken. Die van mij houden zoals ik ben. Steeds meer begin te worden. Die persoon die ik in de toekomst wil zijn. Compleet dus!
Zal ik dat eigenwijze kwijt raken, die stellige mening (ik blijf lezen om te baseren op ;) ), de humor die mij eigen is, de acceptatie waar ik zo tegen vecht? Nee, natuurlijk raak ik dat niet kwijt, er komt alleen nog een stukje ik bij! ''Mij'' waarvan ik wel wist dat het er was, maar waar ik niets mee deed/doe. Redenen te over, maar, wat ik nu dus weet, geen enkele reden om dat stukje ''mij'' niet te gebruiken. Te gebruiken om me compleet te maken. Iets wat ik, door alles, me al lang niet meer heb gevoeld.
Als ik dan droom over die toekomst en mezelf de kracht geef om dat complete mens te worden, dan denk ik altijd aan mezelf zoals ik ben genoemd. Ik merk steeds vaker dat ik niet meer een naam wil hebben die ''bij'' is. Een naam die niet voor mij is gekozen toen ik groeide om als mens te komen opgroeien bij twee prachtige ouders. Een naam gekozen door iemand waar ik al jaren geen contact meer mee heb, die bij mij geen gevoelens losmaakt. Een naam die nergens op slaat en die ik net als mijn gegeven naam altijd moet verklaren. Ik heb een hekel aan die naam gekregen. Er zijn enkele mensen die me bij mijn gegeven naam noemen, en weet je, dat klinkt me tegenwoordig als muziek in de oren. Bij ''NAK'' zakt de weegschaal de verkeerde kant op. Die Nak wil ik niet meer, ben ik niet meer.
Vanaf nu begin ik met een klein stukje toekomst van mijn dromen. Ik wil geen Nak meer genoemd worden! Uiteraard zijn er enkele intieme personen om me heen uit wiens mond Nak anders klinkt en van wie ik het wel kan begrijpen dat het even gaat duren. Ik begrijp ook dat ik niet kan verlangen dat mijn toekomstdroom door een ander gelijk gereset kan worden. Ik hoop in de toekomst nog meer te mogen verwezenlijken, maar dit is voor mij een belangrijk begin, Ik ben IK weer!
Tot blogs,
MARNEL xx
Ik denk graag aan de toekomst momenteel. Wil dolgraag alles wat er nu gebeurt achter me laten. Ook kan ik ineens genieten van een prachtige herinnering door een woord of een foto. De dingen die ik heb meegemaakt en die mij gekwetst hebben laat ik achter me. Net als ik achter me laat dat ik ook best wel eens iemand gekwetst zal hebben. Ik hoef geen sorry te horen en heb zelf geen zin om sorry te zeggen. Het was zo en het is gebeurd. Sommige nare dingen zal ik nooit vergeten. Dingen die me in mijn hart geraakt hebben, maar daardoor ook meer mij gemaakt hebben. Ik mis dagelijks mensen die ik nooit had willen verliezen, ook mensen die nog leven, maar dat IS leven!
Als ik in het nu denk, ben ik aardig naar de toekomst op weg. Ik heb toch die geweldige zoon maar gekregen. Ben toch maar mooi samen met de heerlijkste man ter wereld. Word aanbeden door een stel vierpoters die, zolang ik maar met eten blijf komen, hun liefde soms iets te heftig willen uiten. En er zijn nog wat mensen om me heen die mijn leven heel erg mooi maken. Die van mij houden zoals ik ben. Steeds meer begin te worden. Die persoon die ik in de toekomst wil zijn. Compleet dus!
Zal ik dat eigenwijze kwijt raken, die stellige mening (ik blijf lezen om te baseren op ;) ), de humor die mij eigen is, de acceptatie waar ik zo tegen vecht? Nee, natuurlijk raak ik dat niet kwijt, er komt alleen nog een stukje ik bij! ''Mij'' waarvan ik wel wist dat het er was, maar waar ik niets mee deed/doe. Redenen te over, maar, wat ik nu dus weet, geen enkele reden om dat stukje ''mij'' niet te gebruiken. Te gebruiken om me compleet te maken. Iets wat ik, door alles, me al lang niet meer heb gevoeld.
Als ik dan droom over die toekomst en mezelf de kracht geef om dat complete mens te worden, dan denk ik altijd aan mezelf zoals ik ben genoemd. Ik merk steeds vaker dat ik niet meer een naam wil hebben die ''bij'' is. Een naam die niet voor mij is gekozen toen ik groeide om als mens te komen opgroeien bij twee prachtige ouders. Een naam gekozen door iemand waar ik al jaren geen contact meer mee heb, die bij mij geen gevoelens losmaakt. Een naam die nergens op slaat en die ik net als mijn gegeven naam altijd moet verklaren. Ik heb een hekel aan die naam gekregen. Er zijn enkele mensen die me bij mijn gegeven naam noemen, en weet je, dat klinkt me tegenwoordig als muziek in de oren. Bij ''NAK'' zakt de weegschaal de verkeerde kant op. Die Nak wil ik niet meer, ben ik niet meer.
Vanaf nu begin ik met een klein stukje toekomst van mijn dromen. Ik wil geen Nak meer genoemd worden! Uiteraard zijn er enkele intieme personen om me heen uit wiens mond Nak anders klinkt en van wie ik het wel kan begrijpen dat het even gaat duren. Ik begrijp ook dat ik niet kan verlangen dat mijn toekomstdroom door een ander gelijk gereset kan worden. Ik hoop in de toekomst nog meer te mogen verwezenlijken, maar dit is voor mij een belangrijk begin, Ik ben IK weer!
Tot blogs,
MARNEL xx
zaterdag 5 oktober 2013
Kom op!
Het lijkt me dat er weinig mensen zijn die er niet mee te maken hebben gehad. Personen die ongeacht wat er gebeurt bij je altijd de zonnige kant zien. Die doodmakende opmerkingen dat er wel ergere dingen zijn, dat de wereld niet vergaat, dat morgen alles anders lijkt, dat de kop op moet. Dat moet me trouwens nog eens uitgelegd worden... hoe doe ik dat... m'n kop op? Dat ding staat er altijd op. Ja er zijn ergere dingen, inderdaad vergaat de wereld niet (al zou je me soms anders wijs kunnen maken) en goede kans dat morgen alles anders lijkt, want dan heb ik andere dingen te doen, die anders bekeken dienen te worden. Die personen die altijd de liefde zien en een soort van zweverig de dagen kunnen doorbrengen.
Ik heb er een oplossing voor gevonden, ik zeg het niet meer. Ik beleef die dagen nu gewoon heel stiekem. Stampvoeten doe ik op een plek van mij alleen. Echtgenoot weet wel hoe laat het is en laat me, net als ik hem bij zijn dag, met rust. Ben uiteraard superpositief, vrolijk en meegaand (dat valt me vaak wel zwaar, geef ik eerlijk toe, ben niet zo meegaanderig, maar ik werk er aan). Wat dan ZO heerlijk is, ik ben baas over eigen denken en dat doe ik dan zo lekker negatief. Ik kan dan zo stil foeteren en zo zielig zijn. Zalig is dat. Vaak duurt het nu maar even, want ik kan mijn ei helemaal kwijt. Ideaal zo'n bui zonder ergernissen!
De stemmetjes hoor ik al... ja, maar.... Tuurlijk als je verdrietig of ziek bent dan zijn opbeurende woorden vaak gewenst, woorden die gemeend zijn, waar echt uit blijkt dat er over na is gedacht. Niet beterschap tegen iemand die niet meer beter wordt. Niet morgen ziet het er anders uit als je net je baan bent kwijtgeraakt. Laat iemand zielig zijn als z'n huwelijk op de klippen is gelopen! Die wil die kop er even niet op! Als iemand sjago is laat ze even, er zal wel een reden voor zijn. Praat gewoon eens met iemand mee, toon dat begrip...ja het is flut, ja het is niet leuk.... , maar kom op dat moment niet aan met dat het er anders uit gaat zien.. Huil mee, dat is soms nog lekker ook.
Hebben jullie dat nou echt nooit? Ik voel me er soms zo alleen in.... best zielig eigenlijk ;)
Tot blogs
Nak xx
Voorop gesteld, wil je dat, ben je zo, ik vind dat erg fijn voor je en hoop dat iedere dag bij jou dat goede humeur er is, dat lieflijke gevoel blijft, de lach straalt en de mensen om hen heen 1 brok vreugde zijn. Het is alleen zo dat ik niet zo in elkaar zit. Ik ben dol op af en toe stampvoeten, vind het heerlijk om op z'n tijd mega zielig te zijn, vind van mezelf dat ik best een dag heel sjago mag zijn en ook gewoon niets hoef te zeggen als ik er geen zin in heb. Zo'n dag hebben dat je gewoon niet onder dat dekbed uit wil en dat ook gewoon doet. Zeg nou zelf, dat is een droom. We staan toch allemaal op voor werk of hebben weer, bang om niets te doen te hebben, de agenda te vol. Die dag kan dus niet, dan maar het van de zonnige kant zien, de kop op, de wereld straalt me tegemoet, we gaan er voor!
Ik heb er een oplossing voor gevonden, ik zeg het niet meer. Ik beleef die dagen nu gewoon heel stiekem. Stampvoeten doe ik op een plek van mij alleen. Echtgenoot weet wel hoe laat het is en laat me, net als ik hem bij zijn dag, met rust. Ben uiteraard superpositief, vrolijk en meegaand (dat valt me vaak wel zwaar, geef ik eerlijk toe, ben niet zo meegaanderig, maar ik werk er aan). Wat dan ZO heerlijk is, ik ben baas over eigen denken en dat doe ik dan zo lekker negatief. Ik kan dan zo stil foeteren en zo zielig zijn. Zalig is dat. Vaak duurt het nu maar even, want ik kan mijn ei helemaal kwijt. Ideaal zo'n bui zonder ergernissen!
De stemmetjes hoor ik al... ja, maar.... Tuurlijk als je verdrietig of ziek bent dan zijn opbeurende woorden vaak gewenst, woorden die gemeend zijn, waar echt uit blijkt dat er over na is gedacht. Niet beterschap tegen iemand die niet meer beter wordt. Niet morgen ziet het er anders uit als je net je baan bent kwijtgeraakt. Laat iemand zielig zijn als z'n huwelijk op de klippen is gelopen! Die wil die kop er even niet op! Als iemand sjago is laat ze even, er zal wel een reden voor zijn. Praat gewoon eens met iemand mee, toon dat begrip...ja het is flut, ja het is niet leuk.... , maar kom op dat moment niet aan met dat het er anders uit gaat zien.. Huil mee, dat is soms nog lekker ook.
Hebben jullie dat nou echt nooit? Ik voel me er soms zo alleen in.... best zielig eigenlijk ;)
Tot blogs
Nak xx
Abonneren op:
Posts (Atom)