Wees.......

Op 14 augustus ben ik ''wees'' geworden. Mijn vader is op de prachtige leeftijd van 96 jaar overleden. Moeder is al 20 jaar geleden bij ons weggehaald. 

Steeds dreunt het in mijn hoofd. Wees.....wees.....wees.... Er komen geen nieuwe herinneringen meer als gezin, er is geen huis meer waar je naar toe kan. De gesprekken over sport en politiek. Een drankje en een lekker hapje. Met de hele familie naar Avifauna, later zonder mama, maar de familie bleef groeien. Papa genoot daarvan. We keken er naar uit, dan zagen we elkaar allemaal weer eens. De kleintjes groeiden als kool en wij werden ouder.....vooral pa. 96 jaar heeft hij grotendeels van het leven genoten.

En nu zijn mijn zus en ik wees. Ja we hebben een eigen gezin, maar ons gezin is weg. Wij zijn wees. Voor iemand misschien de normale loop van het leven, maar ik vind het een dingetje waar ik toch moeite mee heb.

Het zal een rare week worden. Een week van afscheid nemen van ons gezin. Niet helemaal. Zus draagt de trouwring van papa en ik van mama. Zo houden we de boel bij elkaar in liefde.

Rust zacht pap ❤

 De prik zit er in, Pasen achter de rug. Enigszins in de war welk jaargetijde het is. Wat een week is het geweest. Niet alleen had ik van alles, maar ook Den Haag en het vaccin zorgden voor de nodige reuring. 

Geen idee hoe het bij jullie is, maar wat heb ik op mijn tikvingers gezeten. Af en toe kwam het stoom uit de oren. Ze noemen ons een beschaafd land. Het kan aan mij liggen, maar van die beschaving is de laatste tijd weinig te merken. Het komt bij mij meer over als egocentrisch (betekenis volgens wikipedia: Egocentrisme is een term uit de psychologie. Wie egocentrisch is, heeft een verminderd vermogen om zich in een ander of diens standpunten of gevoel te verplaatsen (empathie). Het gevolg is dat de persoon zijn eigen visie en belangen centraal stelt en er vaak van uitgaat dat zijn visie ook de visie van anderen is. Er wordt verondersteld dat bij egocentrisme de zogenaamde theory of mind een rol speelt. Dit is het vermogen om het gedachtepatroon van een ander te kunnen overzien of construeren en tot op zekere hoogte een reactie te kunnen voorspellen. Bij egocentrisme ontbreekt dit en is er een onvermogen om onderscheid te maken tussen jezelf en anderen.Egocentrisme dient niet te worden verward met egoïsme. Egoïsme is simpelweg het handelen uit eigenbelang).

Uit ons raam zie ik een witte wereld. Ik wacht op een volgende opdracht en hoor echtgenoot praten met iemand die duidelijk, na een positieve uitslag, wat paniekerig is. Zijn donkere stem geeft rustig advies en hij luistert, ik luister mee. Hoeveel mensen zijn ons huis op deze manier binnengekomen om gerustgesteld te worden en te horen hoe nu verder. Met regelmaat wordt eerlijk verteld dat ze nooit hadden gedacht en geloofd dat het hen kon overkomen. Dat overdreven griepje. Wat zou het toch fijn zijn als we samen ons aan de bekende regels zouden houden, dat we niet gaan schelden en denken dat een ieder viroloog is. Een voorbeeld ;) .

Ik zet ook even het nieuws aan. Per koptelefoon. Ik hoor een stuk van het het debat over omtzigt gate. Ook ik ben verbaasd door wie, het in mijn ogen overdreven gedoe qua gate, is uitgesproken. Onze premier dus. Alleen, gut wat vinden we dit allemaal prachtig, hij als al heel lang mega drukke man moet diep terug voor herinnering. Afgelopen 10 jaar dat hij alles heeft ingezet voor ons vaak ontevreden landje gebeurd dat wel eens. Mij ook, jou ook. Ik begrijp dit hele dramatische toneelstuk niet. Zijn er niet belangrijkere onderwerpen? We moeten door! Nee, ik ben geen VVD stemmer. Ik heb respect voor hen die ons al jaren probeert tevreden te houden. Lees en weet dat het bijna niet te doen is. Onderwijl heb ik ook wat reacties gelezen onder artikelen wat het debat betreft. Ongelooflijk wat mensen die er uitzien als een zonnebloem, paasei of een leeftijd hebben die totaal ongeschikt is voor sociaal media wel zeker denken te weten. Hoe men kan schelden, vloeken, ruzie maken met elkaar. Neem aan dat het niet op respectvolle manier gebeurt. Mijn ogen vullen zich, zonder dat ik het merk, met tranen. Ik lees het niet meer.

                                            Foto via BNR

Er klinkt een ping. Ik kan eindelijk beginnen, alles is verdeeld aan vele collega's. Het is een drukke dag. Pasen bracht gaten in onze herinnering ;). Regels....wij waren ze even kwijt.

Dit heb ik paar dagen geleden geschreven. Inmiddels zijn er nieuwe ontwikkelingen, die kunnen we allemaal lezen en horen! We wachten de persconferentie van volgende week af. Alles om iedereen tevreden te stellen, zelfs als we nog ver achterlopen qua vaccinatie. Het volk wil spelen............

Lieve groet,

Marnel

HET vaccin .......

Het zijn niet de beste dagen die ik achter de rug heb. Het mag dan lente zijn, maar voor mijn gevoel hing er een donkere wolk boven me die elk moment kon ontploffen. Kan zijn dat ik het zelf was.

Waarom?

Ik heb zaterdag de oproep gekregen voor corona vaccinatie en wel met AstraZeneca. Om er over uit te wijden lijkt me onnodig. Iemand die zich een beetje verdiept in het corona nieuws weet denk wel de gevoelens bij dit vaccin. Laat ik wel gelijk eerlijk zijn: ik WIL een vaccin. Corona zou voor mij het einde kunnen betekenen. Maar niet die !!! Wat ik voor ervaringen lees en hoor maakt me niet enthousiaster of rustiger.

Heb aan bekenden gevraagd wat zij zouden doen. Eerlijke meningen, maar 50/50. Toen ben ik gaan bellen naar de assistente van mijn belangrijkste arts. Ik had erg veel behoefte aan wat zijn mening was. Weinig vertrouwen dat ik dat nog zou redden, maar vragen staat vrij. De assistente begreep me en zou het doorgeven, misschien vanavond nog. Een kwartier later ging de telefoon en stond hij tot mijn beschikking. Zo heb je er niet veel meer. Alle tijd genomen om samen het te bespreken. Medicatie doorgenomen. welke morgen niet en een pil extra. Eerlijk vanuit zijn kant gehoord wat zijn ervaringen zijn en ik moet er op rekenen dat ik wel even ziek zal zijn, maar er zijn er een paar die mij nog niet willen missen.

Het bracht me rust. Ik ken hem, weet door zijn woorden heen te lezen, net als hij bij mij. Echtgenoot heeft meegeluisterd en zijn mening niet gegeven en alleen mij duidelijk gemaakt dat de keuze aan mij is en hij van mij houdt. Ook stond er een blinde teckel bij mij met een natte neus op de prikarm. Dat gaf mij een wonderlijk gevoel.

Of je nu voor of tegen bent, denkt dat het een pittige griep is en meer niet, zo zijn er meer verschillen, wat doe je als je kiest tussen vreugde en liefde of verdriet, wat jij niet meer voelt, maar hen die jou die vreugde en liefde geven wel. Ik heb dus mijn keuze gemaakt. Met trillende wielen gaan we vanavond mijn arm laten beprikken. Duimen jullie voor me dat ik er met spierpijn van af kom? 

Lieve groet,

een zenuwachtige ik....... die zich heel stoer vind!

HOI !

Hoelang is het niet geleden dat ik hier wat van mij heb laten lezen. In die periode is er zoveel gebeurd in mijn leven dat het teveel zou worden om daar op in te gaan.

Het coronavirus heeft ons, net als de rest van de wereld, in een houdgreep. Wij helpen waar we kunnen, maar ik moet zelf heel goed oppassen. Eerlijk gezegd hebben wij er niet echt heel veel problemen mee. Ons leven was al een soort lockdown voor er maar sprake was van corona. Mijn ziek zijn bepaalde toen al de weinige meters die wij maakten en de afstand die wij hielden van alles wat besmettelijk was/is.

Het is voor ons meer een tijd waarin we veel praten en beslissingen nemen. Mijn gezondheid wordt slechter en ik heb nog veel wensen. Heel egoïstisch vinden wij dit eigenlijk wel belangrijker voor ons beiden. Stappen terug nemen, afstand nemen en houden, genieten van elkaar, van alles wat nog wel kan en niet gaan zeuren over wat niet meer kan. Nu ben ik nooit het type geweest dat met de duivel door 1 deur moet kunnen; ik heb zelfs heel veel moeite met zulke mensen. Met respect en waarde en normen kan een ieder het leven leiden wat mogelijk is! Dat proberen wij met mijn vele beperkingen, eerlijk en open, niet bang dat iemand anders kan denken. Wij missen dat zo! 

Denk niet dat ik altijd loop te lachen en jodelen! Er zijn dagen dat ik zoveel verdriet voel en boosheid dat ik, voor ieder om mij heen, beter onder het dekbed kan gaan leggen. Toch, kort gezegd, wij redden ons prima. Wel missen we onze zoon en schoondochter heel erg, zeker nu het Formule 1 seizoen weer is begonnen!

Waarom weer wat gaan schrijven? Het kan aan mij liggen, maar sociaal (media) gezien is er nog weinig wat niet kan of waar men problemen mee heeft. De scheldwoorden, de verschillen van meningen, het wantrouwen, het doordrammen, het samen zijn, elkaar helpen, ik schrik vaak als ik reacties lees en meningen hoor. Vaak berust op aanname of verkondigd door personen die enigszins publieksgeil overkomen. Allemaal hebben we te maken met niet de beste periode in ons land, in de wereld. Samen hier elkaar doorheen helpen lijkt mij een oplossing, maar ik merk het tegenovergestelde. Ik voel haat, boosheid, ga het rijtje maar weer af. Geestelijk en lichamelijk voel ik dat ik me verzet. Dat heb ik op deze manier voor niemand over, dus vandaar mijn keuzes. Geen facebook, geen twitter en meerdere dingen, ik laat het los. Mijn stichting uiteraard niet!

Dit heb ik van me afgeschreven. Wat serieus, maar dat was nodig. Ik ga proberen de leuke, lieve dingen uit mijn vreemde leven te delen. Open en eerlijk. Willen jullie dan op mij gaan schelden, doen! Dan kunnen anderen hopen op wat minder ;) !

Lieve groet,

Marnel