dinsdag 11 maart 2014

Blijven Kijken!

Wat is het toch met ons Nederlanders? Wij kunnen een complete serie, show, een sportwedstrijd, alles wat niet tot het intellect behoort op tv, via de media tot de grond toe afbranden en we blijven kijken. Niemand of niets is goed. Het is bekend dat we zelf vinden dat we altijd de beste scheidsrechter zijn.  Sinds een paar jaar zijn we ook veel beter dan de beste zangers, componisten, dansers, acteurs en presentatoren. Als ik alles lees heb ik nog niemand kunnen vinden die door de Nederlandse ballotagecommissie is goedgekeurd.  Ik lieg, er zijn enkele die zonder te beginnen al goedgekeurd zijn. Die bijvoorbeeld jaren een zelfde spelletje  kunnen presenteren en zonder probleem de miljoenen kritische kijkers in Nederland stil krijgen. Zoveel beter dan anderen? Ik zie vaak geen verschil.



Terug naar het afbranden. Het blijft daar namelijk niet bij, agressie wordt zelfs opgeroepen, maar we blijven kijken!  Als je iemand dan wijst op de aan/uit knop, de diverse zenders, dan kun je een grote mond krijgen waar we met z’n allen, als het om onszelf ging, geen brood van zouden lusten. Ook kun je de ontvolg/ontvriend behandeling verwachten. De miljoenen deskundigen voor de tv spreek je NIET tegen. De negeer behandeling is meest humane. Niet terug doen, dan is het humane er gauw af. We beweren allemaal niet meer dan een uur of 2 per dag tv te kijken en ik moet dat geloven. Aan het gescheld te lezen, het afbrandende deskundige commentaar, kom ik bijna op een uur of 5 per dag, naar de uren van commentaar te kijken. 



Er is een vaste knop die bij velen versleten is. De 4! RTL4 wordt veel bekeken. Logisch, want ze geven wat we willen. Soap, huilen, ellende, vertaalde/eigen series, Gordon,  roddels en de gezichten die we tot heilig hebben bestempeld. Grote shows die al jaren een hit zijn, al moeten ze weggekocht worden bij de steeds slinkende bankrekening van de Publieke en het bijna verdrinkende SBS. De Publieke moeten vooral intelligent blijven, al mag er van mij wel eens een verbetering van de ‘’enthousiaste’’ Jeroen Pauw en totaal niet scherpe Paul Witteman komen. Dit als voorbeeld. Geen wonder dat Umberto Tan met zijn late show, inclusief roddelrandje en sensatiezucht binnen een stevige vloek  de kijkcijfers vaak weet te overtreffen. Ze zijn goed bij RTL. Ze voeden ons met alles wat we in het dagelijks leven zo missen. maar het niet toegeven. Ach we vinden het eigenlijk maar niets, maar de de kinderen willen, etc…  Het is sneu voor de Publieke en SBS, maar voor er maar een minuut is uitgezonden van iets nieuws bij hen lees ik de afbranders al, of hoor ze wel van meester Albert.



Al tikkende wordt het mij nog steeds niet duidelijk…waarom branden we af, wat is er mis met enthousiasme en wat is zo moeilijk aan het uit- of omzetten? Ik heb er zo genoeg van. De intieme delen vliegen door mijn medialijnen heen. Is niet goed voor ons Nederlanders  bloeddruk en zeker ongezellig lezen. Wat lijkt het me heerlijk als ik over een paar dagen weer met een groepje ga genieten van Flikken en Divorce! Ik weet ook dat ik deze weer lees:  het haar van Angela Schijf is een ‘’pottenkapsel’’ (niet mijn woorden), die Victor Reinier is een verlopen oude geile bok (ook niet van mij, integendeel). De dames van Divorce hebben een andere styliste nodig (ik vind ze prima) en de kleur van het haar van Linda de Mol verpest bijna alles…. Trouwens een maatje minder zou haar niet misstaan!  Ik kijk er naar uit. Velen niet, lees ik nu al, maar uhhh we blijven kijken nietwaar?
Tot blogs
Marnel xx


zaterdag 1 maart 2014

LIKE

Net als velen van ons mensen ben ik een gebruiker van social media. Je kunt kiezen wat te doen afhankelijk van tijd, stemming of werkgerelateerd. Wat begon met het inmiddels overleden Hyves (God hebbe z'n foto's, filmpjes en plaatjes), liep over in Twitter, Facebook, een steeds strandende poging van Google+ en Pinterest. Vind ik al meer dan genoeg, maar er zijn meer mogelijkheden weet ik inmiddels.



Ik twitter om verveling tegen te gaan. Als ik even gewoon, niks wil doen om te hoeven nadenken. Twitter is daar uitermate geschikt voor. Zelden zegt er iemand wat terug en ik krijg tussen 4 en 6 veel inspiratie voor het avondeten, ik weet waar de politiek zich druk over maakt en waar de fietsploegen aan de start staan, dit als voorbeeld. Ga je zelf er een(vooral op politiek gebied) mening in gooien weet je zeker dat je reactie krijgt. Hoofdzakelijk PVV stemmers weten dan mij te vertellen dat ik een linkse hoer ben. Nou doe ik alles rechts en dat hoer... ach, dat wordt te simpel. inkoppertje. Eigenlijk merk je aan Twitter dat het al enigszins uit de tijd is. Het is vooral geschikt voor ''bekende'' mensen die er hun ei op kwijt kunnen en waarvan hun duizenden volgers denken dat de tweet alleen voor hen is, voor onderzoekers die de kinderen er nog warm voor krijgen via de ouders tijdens de 1000ste talentenjacht en uiteraard voor Albert Verlinde.



Facebook is een heel ander soort medium. Je bent minder anoniem en sommige mensen laten je zelfs in hun hele hebben en houden toe. Facebook is qua werk voor mij heerlijk. Verder, moet eerlijk zijn, begint het me te vervelen. Heb al twee keer een ontvriendingsronde gedaan. Er waren er wat die me misten, maar voor het gros stelt die ''vriendschap'' niks voor. Je zegt goedemorgen en dat vinden ze leuk. Niks makkelijker dan de ''like'' aan te klikken. Het fatsoen van goedemorgen terug zeggen ontbreekt bij het grootste deel. Vaak vraag ik me af waar die ''like'' nu voor bedoeld is. Om te laten zien dat je het gelezen hebt, dat je het leuk vindt ? Geen idee. Gelukkig zijn er groepen te maken en kan ik veel dingen splitsen die voor mij minder interessant zijn. Wat me ook verbaast is het gemak waarmee mensen zich in een gesprek mengen. Soms is het een praatje met een vriendin of echtgenoot en ze gaan er dwars doorheen brullen.Vergeet ook niet het op je vingers tikken van uitspraken op je eigen pagina. Ik denk dan: mens bemoei je er niet mee als het je niet bevalt. Zeggen? Nee, want je moet al oppassen, men voelt zich op Facebook gauw persoonlijk aangesproken.
Dit is mijn gedoetje. Inmiddels ben ik er vanaf, maar een tijdje heb ik gewoon m'n woorden gewogen, nu denk ik...je ziet maar! Qua werkzaamheden blijf ik er lol in houden, soms rol ik van de bank van het lachen en verder... ach ze zijn vrij om te gaan.



Google+ is een tere kwestie bij mij. Ik krijg er geen gevoel bij. Soort chatbox voor vriendenclubjes, zo voelt het. Niet helemaal duidelijk, maar geeft een idee. Je gooit je +-vriendjes in een kring. Dan begint het al bij mij... in een kring. Dat is heel wat jaartjes geleden, ik had toen een liefde voor de poppenhoek. Dan geef je een boodschap door aan 1 iemand, 1 kring of aan hele kringen tegelijk. maar verder zegt het me nog niets. Ik schijn het niet goed te doen, maar misschien wil ik het wel helemaal niet. Ik wil niet in een kring. Nooit gewild. Ik geef nog niet op, dat doe ik niet gauw, maar de kans op succes acht ik niet groot.



Dan Pinterest. Allemaal plaatjes van dingen die jij leuk, mooi, interessant, gezellig, lekker, kleurig en wat nog meer vindt. Zo leer je iemand wel beetje kennen. Ik vind het heerlijk om te doen. De laatste tijd is het er beetje bij ingeschoten. Tijd te kort is chronisch geworden hier. Ga er echt weer meer tijd voor uittrekken. Heb nog te weinig borden waar ik alles wat ik zo mooi vind, of wat zo ''ik'' is op te pinnen. Pinterest krijgt van mij momenteel de LIKE!!!! O ja, die Jazz foto van mij ga ik geld voor vragen, die lui over de plas zijn er dol op. Iedere morgen hebben er weer diverse verweggiestaners hem van me gepind. Moet ik misschien via ander medium iets op vinden. Weten jullie welk medium?

Liefs en tot blogs
xx