Zappen en Zuchten

Zit in een periode dat ik veel wil/moet lezen en uitzoeken. Niets mis mee behalve dat dan de afstandbediening van de tv niet in mijn bezit is.
Als ik in zo'n periode zit, zit echtgenoot in zijn ''Al Bundy'' periode. Met veel genoegen hangt hij onderuit met het zwarte kastje stevig in knuist. Genietend van 4 of meer programma's tegelijk......

Op zich is dat voor mij totaal geen probleem. Al kan ik er werkelijk geen touw aan vast knopen WAT hij kijkt. Meestal een mengsel van politieke, quiz-achtige, komische sport met hier en daar een zwoele damesstem er tussendoor.
Zo'n periode gaat dan ook gepaard met toiletmoment, koffiemoment, drankmoment en het altijd aan mij meedelen wat geweldig of waardeloos het gekekene is. Zolang ik maar wat terug murmel is het goed.
Zo'n ''Al Bundy'' periode moet voor hem alleen niet te lang duren. Hij is niet echt een kijker van de vele uren en dagen.
De eerste ''ik ben het zat'' verschijnselen gaan richting de teckel. Het arme gevloerde oude moppie moet dan ineens weer als een jonge pup willen spelen en iedere order opvolgen. Verplicht moet ze schoot zitten, even kroelen en hele verhalen aanhoren. Na een kwartiertje kruipt ze er tussenuit richting mijn plek en zoekt onder bureau de voor haar beschutte bunker op. Hangende oren en zielige ogen vragen om redding die ze met liefde krijgt. Ik begrijp haar!
Uiteraard wordt ze dan als ondankbaar en een oude dame bestempeld. Geen lol aan met "de meis'' (ze heeft een naam, maar wij noemen haar ''de meis''). Opnemende voor mijn meis maak ik hem weer duidelijk dat ze 14 is en dat ik wel eens wil zien of hij op die leeftijd in mensenjaren nog zin heeft in zijn spelletjes en die onzinverhalen nog wel kan horen... Een meter of 10 verderop hoor ik de bekende diepe zucht. Uit zijn tenen zo hard.
Ik weet wat er dan gaat gebeuren. Reclameblaadjes uitpluizen, katten lokken, nog wat zuchten en de meerdere programma's gaan terug naar iets wat niet eens bekeken wordt, maar helaas wel altijd 1 van de reclameterreur zenders betreft.

Eigenlijk kan ik heel goed me van alles afzonderen, ik hoor of zie dan niets anders dan waar ik mee bezig ben, maar ik heb een valkuil. Reclame! Dat zijn mijn zap of teletextmomenten als ik zelf het zwarte kastje beheer. Eerlijk gezegd is dat al een reden dat ik erg weinig naar programma's op zulke zenders kijk denk ik.
Het nut van de reclame begrijp ik, maar om 8 minuten per ca. 20 minuten naar BN-ers 2e klas te moeten kijken en van hen en enkele onbekende Nederlanders de meest stompzinnige slogans of aanbevelingen voorbij te zien komen...ik red het niet! Dan heb ik het nog niet eens over die promo's van programma's die soms een maand later pas beginnen. Dan hoef je toch al niet meer?

Terug naar mijn eigen ''Al Bundy'', hij heeft er duidelijk minder moeite mee aangezien hij werkelijk van reclame tot reclame kan zappen als teken dat er toch echt NIETS is wat hem kan boeien.
Probeer je dan maar eens te concentreren op wat dan ook.
Aangezien ook het geluid niet zachter wordt gezet en de programma's tussen het reclameterreur in beduidend zachter zijn.... krijg ik zonder beeld heel veel onzin m'n oren ingeslingerd. U kent het wel.. Karin Bloemen die al jaren een product gebruikt wat duidelijk niet helpt, van gillende Zalando naturisten naar barssende (T kunnen ze niet uitspreken) ramen van Carglass over naar een keurig doorwerkende Mien Dobbelsteen door met een gillende Tineke Schouten die de C1000 voor altijd tot verboden gebied verklaard. Verder met een toch al overdosis op tv Irene Moors die staat te kwijlen met een pak Liga gaan we ons haar wassen met Raemon Sluiter omdat die stakker al jaren met roos op de baan stond in tegenstelling tot de volgende.... Humberto Tan die door een geweldige mesje altijd een glimmend bolletje heeft en dan: naar welke bank moeten we? Vraag dat aan Jort Kelder! Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat wil ik niemand aandoen.

Aan echtgenoot vragen of het anders kan lukt wel... voor een kwartiertje (inclusief een zucht per 30 seconden). U begrijpt het al... mijn lees/zoek periode is over. Als liefhebbende echtgenote streel ik ''Al Bundy'' over zijn naar Humberto-stijl glimmende hoofdje en vraag: nog wat leuks op tv schat of zullen we een kaartje leggen? U weet het antwoord en ik wacht op m'n volgende kans!

Tot blogs!
Nak xx

Onzichtbaar!

Wil je meer over me lezen..

http://www.onzichtbaarziek.nl/

Kijk onder columns en Nak, maar lees ook de rest... het is een begin, maar heel hard nodig!
Reacties welkom! Graag onder column of hier op blog.

Verhuisvirus

In de familie is enige tijd geleden het verhuisvirus losgebarsten. Dan heb ik het niet over plannen, maar over ECHTE verhuizingen... Al waren de plannen eigenlijk maar kort van te voren aanwezig.
Een op slot zittende huizenmarkt??? Nou niet bij mij in de familie. Bij 1 van ons is het ''te koop'' bord amper verder gekomen dan achter in de auto van de makelaar. Juist... ZIJ waren de verspreiders van het virus,de rest was snel besmet.

Nou is het verkopen/huur opzeggen 1 ding...het vinden van een nieuw stekje een ander. Jaren weten we precies wat we willen, maar als de dag daar is dan komen er toch een hoop twijfels.
Vandaag ziet het er naar uit dat allen die besmet geraakt waren nu toch de stek gevonden hebben.
Twee zitten al op hun stek, waaronder de verspreiders en wij. Drie moeten er nog.
Als je bedenkt dat mijn familie bestaat uit ons stamhoofd van 86 (die blijft zitten waar hij zit en deelt dat iedere week mee...). Twee dochters (waaronder ik dus) met echtgenoot en 5 kleinkinderen. Achterkleinkinderen zijn er ook, maar die hebben nog niet de leeftijd om het virus te kunnen krijgen gelukkig!
De dochters en drie kleinkinderen zijn besmet, om wat voor reden dan ook. Het stamhoofd heeft er inmiddels een punthoofd van, maar kan het gekozene tot nu toe waarderen. Een meevaller aangezien hij ook wekelijks probeert om het virus richting zijn woning te krijgen. Althans de plaats waar die staat. Helaas voor hem staan alle gekozen stekken weer op ruime afstand. Ligt niet aan hem, meer aan de plek waar zijn stek staat....die trekt geen van ons meer. We hebben allemaal de smaak van ruimte, natuur, gastvrijheid en openheid gevonden.

Nou is verhuizen voor mij een makkie geworden inmiddels. Ga richting de 20, gerekend vanaf m'n geboorte. Ik bezit een collectie verhuisdozen die al vele jaren niet aan uitpakken is toegekomen, maar ik neem ze trouw mee...je weet nooit of je ze nog eens nodig hebt... Ook nu staan de dozen weer trouw te wachten op wat komen gaat. De rest is uitgepakt, maar een gedeelte kan weer ingepakt worden aangezien 1 der besmette familieleden m'n eigen zoon is. Zijn lieve vriendin en hij gaan een eigen stek beginnen. Sneller dan verwacht, maar de kans deed zich voor... dus eigenlijk verhuizen wij hier ook nog even door...
De moeilijkste verhuizing is van zus. Ze weet niet wat verhuizen is na dik 30 jaar op dezelfde stek te hebben gewoond. Een huis en plaats achterlaten waar alles wat je aan gezin hebt zich heeft afgespeeld. Lief en leed in en rond het huis, want om hen heen wonen mensen die als familie beschouwd worden. Een kwestie van verstand boven gevoel. Allemaal weten we dat het een goede keus is en het huis mooi verkocht is, maar ze was nog de enige die op een vertrouwd stekkie woonde. We zeggen hoe we het allemaal getroffen hebben, maar toch denk ik dan vaak aan wat zus achter laat. Veel is al ingepakt aangezien zij de eerstvolgende is... nog maar een paar weken...
Na zus nog 2 besmette leden te gaan.

Moet wel zeggen dat zo'n virus een hoop gedoe met zich meebrengt. Gestreep in het oude, vertrouwde adressenboek. Nieuwe mailadressen. Telefoonnummers wijzigen in verschillende telefoons. Daar ben ik geen held in. Aan het eind van de uitbraak zal bij mij, zeker te weten, niet bij iedereen alles kloppen.  Zal onder knop 1 de enige staan die zeker blijft.... ons stamhoofd....want hij gaat echt niet...hoorde ik net nog.. dat was voor deze week....
Er valt weer een hoop te bekijken bij iedereen, foto's over en weer en de, voor ons normale, vraag.... Plek van de kerstboom al bekend??? Als die bekend is kunnen we pas allemaal weer rustig slapen.
Het is al augustus en van zus weten we...eind van de maand gaat het woord ''Kerst'' weer vallen... Dan weet ik ook zeker, ook al moet er nog werk verricht worden, het virus is voorbij.

Tot blogs!!
Nak xx