Niet dat de tijd er nu is, maar ik neem de tijd.
Jammer, maar gelukkig is niet alles verloren gegaan uit m'n leventje ;)
We beginnen met een kijkje in het leven van mijn ouders en hun afkomst. Waarom? 1 kijkje is ten einde gekomen deze week.
T.H.B. Vis
Van de week de laatste.
De laatste van wat vragen
jullie je vast af.
Ik kom uit de generatie
waar het hebben van heel veel ooms en tantes heel normaal was. Vader en moeder
komen uit gezinnen van 10 of meer kinderen. Heel gewoon.
Het gezin waar mijn moeder
is geboren en opgegroeid heeft de jongste broer deze week verwelkomd op de plek
waar ze ook mogen zijn. Ze zijn weer bij elkaar. Ik zie het voor me. Opa en oma
hebben alle visjes weer onder de kieuwen.
Met namen werd niet zo
moeilijk gedaan als tegenwoordig. Weten we nu soms niet eens hoe we de naam
moeten uitspreken of schrijven, toen werd er een familielid vernoemd. Zo ook
met mijn moeder, ze behoorde bij de jongeren van het gezin en mijn oma dacht
dat er geen kinderen meer zouden komen en ze hadden nog geen kind naar mijn opa vernoemd.
Ze hebben een poging
gedaan bij mijn oom voor haar, maar deze oom stierf zeer jong. Voor mijn moeder
werd geboren. Toen kwam mijn moeder, toch echt wel de laatste. Dan maar een
meid met jongensnaam. Ze werd naar opa en haar broertje vernoemd, iets wat ze
altijd vreselijk heeft gevonden en al gauw noemde iedereen haar Ton! Waarom? Er
kwam (ongelooflijk) nog een kleintje, een zoontje dit keer. Voor de derde keer
werd opa vernoemd, maar wat doen we nu met onze vrouwelijke vernoemde? Die
noemen we gewoon anders. Niets moeilijk, de derde Teun was een feit!
87 jaar later heeft ook
deze Teun zich bij de 2 anderen en al zijn andere broers en zussen gemeld. Ze
zijn weer samen. De meiden zijn dames geworden en de kerels keurige
mannen. Ook hun echtgenoten(es) zijn er
bijna allemaal. Op een oom en de man van mijn moeder, vader Henk na. Zijn 93ste
levensjaar ingegaan, wonend op zichzelf en op z’n 85ste leren koken.
Hij kraakt wat hier en daar, maar zo gezond als een vis.
O nee die zijn er allemaal
niet meer ………
