What´s in a name?

De tijd is gekomen om een duidelijke keuze te maken. Zoals bekend zit ik in een roerige periode in m'n leven. In deze periode heb ik veel tijd om na te denken en om allerlei herinneringen op te halen. Ook heb ik de tijd om na te denken over de toekomst en in die toekomst laat ik crisis, ziekte en wat andere dingen, misschien wel niet terecht, achterwege. Ik denk dan even aan een toekomst zoals hij mij wel zou passen. Die toekomst is voor een deel gebaseerd op herinneringen en dingen die je meemaakt, die je voelt. Soms door 1 zin van iemand, door het zien van iets op tv of op straat.

Ik denk graag aan de toekomst momenteel. Wil dolgraag alles wat er nu gebeurt achter me laten. Ook kan ik ineens genieten van een prachtige herinnering door een woord of een foto. De dingen die ik heb meegemaakt en die mij gekwetst hebben laat ik achter me. Net als ik achter me laat dat ik ook best wel eens iemand gekwetst zal hebben. Ik hoef geen sorry te horen en heb zelf geen zin om sorry te zeggen. Het was zo en het is gebeurd. Sommige nare dingen zal ik nooit vergeten. Dingen die me in mijn hart geraakt hebben, maar daardoor ook meer mij gemaakt hebben. Ik mis dagelijks mensen die ik nooit had willen verliezen, ook mensen die nog leven, maar dat IS leven!

Als ik in het nu denk, ben ik aardig naar de toekomst op weg. Ik heb toch die geweldige zoon maar gekregen. Ben toch maar mooi samen met de heerlijkste man ter wereld. Word aanbeden door een stel vierpoters die, zolang ik maar met eten blijf komen, hun liefde soms iets te heftig willen uiten. En er zijn nog wat mensen om me heen die mijn leven heel erg mooi maken. Die van mij houden zoals ik ben. Steeds meer begin te worden. Die persoon die ik in de toekomst wil zijn. Compleet dus!

Zal ik dat eigenwijze kwijt raken, die stellige mening (ik blijf lezen om te baseren op ;) ), de humor die mij eigen is, de acceptatie waar ik zo tegen vecht? Nee, natuurlijk raak ik dat niet kwijt, er komt alleen nog een stukje ik bij! ''Mij'' waarvan ik wel wist dat het er was, maar waar ik niets mee deed/doe. Redenen te over, maar, wat ik nu dus weet, geen enkele reden om dat stukje ''mij'' niet te gebruiken. Te gebruiken om me compleet te maken. Iets wat ik, door alles, me al lang niet meer heb gevoeld.

Als ik dan droom over die toekomst en mezelf de kracht geef om dat complete mens te worden, dan denk ik altijd aan mezelf zoals ik ben genoemd. Ik merk steeds vaker dat ik niet meer een naam wil hebben die ''bij'' is. Een naam die niet voor mij is gekozen toen ik groeide om als mens te komen opgroeien bij twee prachtige ouders. Een naam gekozen door iemand waar ik al jaren geen contact meer mee heb, die bij mij geen gevoelens losmaakt. Een naam die nergens op slaat en die ik net als mijn gegeven naam altijd moet verklaren. Ik heb een hekel aan die naam gekregen. Er zijn enkele mensen die me bij mijn gegeven naam noemen, en weet je, dat klinkt me tegenwoordig als muziek in de oren. Bij ''NAK'' zakt de weegschaal de verkeerde kant op. Die Nak wil ik niet meer, ben ik niet meer.

Vanaf nu begin ik met een klein stukje toekomst van mijn dromen. Ik wil geen Nak meer genoemd worden! Uiteraard zijn er enkele intieme personen om me heen uit wiens mond Nak anders klinkt en van wie ik het wel kan begrijpen dat het even gaat duren. Ik begrijp ook dat ik niet kan verlangen dat mijn toekomstdroom door een ander gelijk gereset kan worden. Ik hoop in de toekomst nog meer te mogen verwezenlijken, maar dit is voor mij een belangrijk begin, Ik ben IK weer!

Tot blogs,

MARNEL xx