Kom op!

Het lijkt me dat er weinig mensen zijn die er niet mee te maken hebben gehad. Personen die ongeacht wat er gebeurt bij je altijd de zonnige kant zien. Die doodmakende opmerkingen dat er wel ergere dingen zijn, dat de wereld niet vergaat, dat morgen alles anders lijkt, dat de kop op moet. Dat moet me trouwens nog eens uitgelegd worden... hoe doe ik dat... m'n kop op? Dat ding staat er altijd op. Ja er zijn ergere dingen, inderdaad vergaat de wereld niet (al zou je me soms anders wijs kunnen maken) en goede kans dat morgen alles anders lijkt, want dan heb ik andere dingen te doen, die anders bekeken dienen te worden. Die personen die altijd de liefde zien en een soort van zweverig de dagen kunnen doorbrengen.

Voorop gesteld, wil je dat, ben je zo, ik vind dat erg fijn voor je en hoop dat iedere dag bij jou dat goede humeur er is, dat lieflijke gevoel blijft, de lach straalt en de mensen om hen heen 1 brok vreugde zijn. Het is alleen zo dat ik niet zo in elkaar zit. Ik ben dol op af en toe stampvoeten, vind het heerlijk om op z'n tijd mega zielig te zijn, vind van mezelf dat ik best een dag heel sjago mag zijn en ook gewoon niets hoef te zeggen als ik er geen zin in heb. Zo'n dag hebben dat je gewoon niet onder dat dekbed uit wil en dat ook gewoon doet. Zeg nou zelf, dat is een droom. We staan toch allemaal op voor werk of hebben weer, bang om niets te doen te hebben, de agenda te vol. Die dag kan dus niet, dan maar het van de zonnige kant zien, de kop op, de wereld straalt me tegemoet, we gaan er voor!

Ik heb er een oplossing voor gevonden, ik zeg het niet meer. Ik beleef die dagen nu gewoon heel stiekem. Stampvoeten doe ik op een plek van mij alleen. Echtgenoot weet wel hoe laat het is en laat me, net als ik hem bij zijn dag, met rust. Ben uiteraard superpositief, vrolijk en meegaand (dat valt me vaak wel zwaar, geef ik eerlijk toe, ben niet zo meegaanderig, maar ik werk er aan). Wat dan ZO heerlijk is, ik ben baas over eigen denken en dat doe ik dan zo lekker negatief. Ik kan dan zo stil foeteren en zo zielig zijn. Zalig is dat. Vaak duurt het nu maar even, want ik kan mijn ei helemaal kwijt. Ideaal zo'n bui zonder ergernissen!

De stemmetjes hoor ik al... ja, maar.... Tuurlijk als je verdrietig of ziek bent dan zijn opbeurende woorden vaak gewenst, woorden die gemeend zijn, waar echt uit blijkt dat er over na is gedacht. Niet beterschap tegen iemand die niet meer beter wordt. Niet morgen ziet het er anders uit als je net je baan bent kwijtgeraakt. Laat iemand zielig zijn als z'n huwelijk op de klippen is gelopen! Die wil die kop er even niet op! Als iemand sjago is laat ze even, er zal wel een reden voor zijn. Praat gewoon eens met iemand mee, toon dat begrip...ja het is flut, ja het is niet leuk.... , maar kom op dat moment niet aan met dat het er anders uit gaat zien.. Huil mee, dat is soms nog lekker ook.

Hebben jullie dat nou echt nooit? Ik voel me er soms zo alleen in.... best zielig eigenlijk ;)

Tot blogs
Nak xx