Twee reebruine ogen.....

Als eerste persoontje zal ik toegeven dat ik enkele rare gewoontes heb. Dingen waar ik me gewoon lekker bij voel, maar die schijnbaar wat vreemd overkomen. Kan, prima, ik verander het niet.
Wat ik alleen niet snap is waarom er toch menig mens valt over mijn gespreken met mijn hond.
Iedere bezitter van een teckel weet dat ze heel goed zijn in conversatie. Als je, zoals ik, al ruim 10 jaar samen lief en leed deelt dan zijn onze gesprekken intiem te noemen. We weten alles van elkaar en kunnen met een blik of een gebaar snel iets duidelijk maken. Niets vreemds aan toch?
Dat zij het niet met woorden doet, maar met ogen, gebaren en een bepaalde blafhoogte en ik in gewoon Nederlands verandert niets aan het elkaar begrijpen.

Inmiddels is ze ca. 14 jaar en ze kan met sommige dingen moeilijk meekomen. Merk duidelijk haar opluchting dat muziek van zoon nu ergens anders luid door het huis klinkt. Is haar stijl niet. Af en toe staat ze nog even stil voor zijn kamer en zie je haar extra goed luisteren... en zuchten van genot. Het geluid van gillende kinderen... ze is al weer binnen voor je het weet. Het wordt haar te druk. Ze ergert zich zelf nog het meest aan haar altijd aanwezige nieuwsgierigheid, dat houdt haar van het middagslaapje af en dan is haar humeur beneden nul, laat staan haar geduld.

Ook heeft ze tegenwoordig nogal eens de behoefte om 's nachts het e.e.a. aan me kwijt te willen. Die mogelijkheid heeft ze, want het is bij ons bekend: 2 geloven op een kussen daar slaapt de teckel tussen.
Ze legt haar kop dan op die van mij en in het donker lees ik uit haar ogen dat er haar van alles dwars zit. Meestal gaat dit over een medebedgenoot. Deze heeft de gewoonte om te denken dat hij er alleen in ligt of maakt zo'n lawaai (in haar oren) dat ze aan slapen niet toe komt. Een flinke duw en het probleem is verholpen. Ik voel haar kop omhoog gaan, 4 poten in m'n buik en ze draait zich even lekker om. Zij slaapt en ik ben wakker.... Ach het went.
Het meeste wat we bespreken is geheim of totaal ongeschikt voor jeugdige lezers. Dat laat dan alle ''kijkwijzersymbolen'' zien.

Het mij moeten delen met andere beesten die mij ook zeer lief zijn heeft ze ingedeeld in blokjes van 2 minuten. Na die tijd duwt ze haar lange lijf er tussen en pakt ze haar plaats in de rangorde terug.
Ik bespreek met haar alles wat er zich in mijn leven afspeelt. Ze begrijpt me en ik krijg haar steun en liefde. Zij laat mij altijd merken hoe het met haar staat en ik begrijp haar, steun haar met veel liefde.
Samen lachen kunnen we ook, maar dat is niet zo moeilijk als je ziet hoe sommige huisgenoten zich hier gedragen. Ze kan echt schuddebuiken met opgekrulde lippen.. ziet er niet uit, maar ze heeft een pret dan! Mij uitlachen is ze ook een ster in. Dat doet ze met likjes en blafjes huppelend rondom me..

Al die jaren zijn we samen 1 en ik weet dat er een dag komt...., maar voorlopig is ze kiplekker, beetje grijs, hier en daar een rimpeltje en wat kleine kwaaltjes.
Ach ja.. je gaat op elkaar lijken nietwaar?


Tot blogs
Nak xx