Ik kneus weer ;)

Wij hebben sinds kort een ruwharige macho teckel. Niet als vervanging van Dust, maar om het feit dat wij zo dol zijn op het gezelschap van zo'n langwerpige viervoeter. Uiteraard is deze ook weer groter dan door mij gewenst, totaal onopgevoed en met een rugzak vol problemen. Hoe weten ze mij te vinden? Mijn geschiedenis vertoont een lijst honden die iedere keer net onder het spuitje vandaan gehaald konden worden. Er was voor mij, na het toegeven van het ''hondmissen'', maar een klein groot verlangen. Nooit meer wat anders dan een teckel. Waarom? Dat begrijpen, denk, alleen andere teckel eigenaars

Via een groep op Facebook werd ik gewezen op de advertentie van een ruwharige, champagne kleurige teckel, die een andere warme mand zocht. Veel was er van de 2 jarige macho niet bekend. Hij had al iets van 4 eigenaars gehad, was gepest, geslagen en aangevallen door een hond 5x zo groot. Hoe hij op kinderen, katten, vuurwerk, knallen en vergeet vooral de postbode niet, zou reageren was niet echt duidelijk. Nu loopt dat alles hier rond of is in hevige mate aanwezig, op de kinderen na, die mogen we wel volwassen noemen. Kleine kinderen wacht ik nog op (hint). Het was alleen heel duidelijk, deze macho meneer had heel snel een plek nodig.

Kan het lang maken, maar kort gezegd: ik ben er ingetrapt. We reden terug met op de achterbank en heel nerveus mannetje, dat gelukkig snel in slaap viel. Wat er de eerste tijd allemaal gebeurde was een achtbaan. Katten maken hem niet zo veel uit, maar dol is hij er niet op en de katten moesten duidelijk wennen aan een andere hond. De postbode heeft ook het hart van deze teckel niet voor zich kunnen winnen, conclusie is wel dat postbode geen teckelbode is. Na duidelijke vooruitgang kwamen de knallen en het vuurwerk als een donderslag bij heldere hemel. Wat was de macho een klein, bang, blafferig mannetje geworden. Na al dat feestspul kon ik weer opnieuw beginnen. Stukken wijzer over wat wel en niet aanslaat bij macho teckel.

Gelukkig is daar altijd Pluto geweest. Meegekregen als zijnde z'n knuffel. Dat knuffelige was niet helemaal juist. Het was meer de kop van Jut. Alle agressie werd op Pluto gebotvierd. Ik moest Pluto gooien in alle hoeken en met tanden als messen werd Pluto uit m'n handen getrokken en in poten en billen gebeten, met als slotbeet de keel van Pluto. Zo'n afmakertje, je zag de macho kijken en de pose innemen, attack! De naam Pluto is genoeg om de uitstraling van Rambo aan te nemen. Iets knapper dat wel, maar ja daar ben je teckel voor. Gisteren gebeurde waar voor gevreesd werd. In een tweestrijd heeft de macho de definitieve slag toegebracht. Pluto is nu Plu en To. Plu is om mee te gooien en To is om flink aan te pakken. Oftewel Pluto is onthoofd. We zijn nog aan het leren dat het nu of Plu ...of To moet zijn, maar macho teckel haalt hoofd en lijf nog niet uit elkaar.

We treuren om Pluto, maar begroeten Plu en To. Gaan verder met opvoeden en liefde geven. Het werkt ook bij een teckel, zelfs een macho. Hij is af en toe al als was in m'n handen, maakt 's avond m'n gezicht helemaal schoon en zorgt ook altijd voor keurig schone voeten (ik loop bijna altijd blootsvoets). Hij kust niet, maar kneust (neus tegen neus), hij springt een meter de lucht in als ik even neus ga poederen en na wel 2 minuten terug kom. Kortom....  inmiddels is er sprake van liefde wederzijds. Macho en ik hebben nog wat tijd nodig, maar we komen er wel!

Ik wou u na al het medeleven na het overlijden van Dust toch op de hoogte houden en kennis laten maken.
Tot blogs

Marnel xx