Dag lieve meis......

Nu lig je nog naast me, uitgestrekt langs m'n been. Je kreunt en hijgt wat in je slaap. Ik kroel je nek, maar je lijkt het niet te voelen. Als je wakker bent kijken je ogen langs me heen, je lijkt me niet te horen. Je legt je kop op m'n bovenbeen en zucht. Je kijkt in de verte, je ogen zijn nat, echt nat... huil je?

Pijn voel je niet, maar of je verder nog je gevoelens kan uiten? Je staart ligt stil, dat zegt alles. In al die 15 jaren van je leven heeft hij nooit stilgestaan, behalve als je weer een streek had uitgehaald en betrapt werd. Je bent een open boek voor mij. Ik voor jou ook. Wat hebben we een gesprekken gehad samen, jij weet dingen die een ander niet eens kan vermoeden. We hebben samen gehuild, maar vooral gelachen. Je bent zo ondeugend, of was, ook dat is al een tijdje weg. Je bent vlak, moe, op........ Voor mij probeer je soms nog dingen, toen we enige tijd geleden 4 dagen uit elkaar zijn geweest, wat had jij het toen slecht, .... ik ook. Ook al was je toen al niet jezelf meer. Je vreugde was immens toen je me weer zag en toen je weer naast me kon kruipen. Het gaf je even je oude ik terug. Ze mochten amper wat met me doen, je hield iedereen strak in de gaten.

Eigenlijk weten we het al sinds de warmte afgelopen zomer. Je kon dat niet meer aan. De hitte was je te veel. Ik heb die warmte, samen met je, vervloekt. In de avond kwam je wat tot leven en 's nachts rende je door de tuin. Vermoeiend was je, maar jij kan dat maken! Je komt met kromme kont, helemaal hyper, naar me toe rennen. Kom spelen, nu nog even. Het is 4 uur 's nachts......

Het is voorbij. Nu ik deze blog, voor jou, verder tik, tik ik voor het eerst zonder jou naast me, zonder je blik naar mij, die zo koppig en vasthoudend kon zijn. Die blik van, schiet op, we gaan samen wat leuks doen! Dat eeuwige getik.
Ik heb het koud. Ik voel me niet heel.
Jij hebt rust. Verdiende rust, maar ik het tegenovergestelde. Ik mis je. Als ik mijn ogen dicht doe zie ik je bruine ogen, met die ondeugende blik. Op standje: ik luister toch niet..... Moeilijk.

Dank lieve Dust, mijn meis, voor zoveel moois. Ik zal voor alle herinneringen blijven zorgen. Ons leven samen zit gebeiteld in mijn hart en ik zal denken aan wat je meegaf. ''Maak je niet druk, ik ben er toch?'' Je bent er nog, in m'n hoofd, ziel, hart. Vanavond praten we nog even ok? Net als altijd. Er is zoveel gebeurd vandaag. Je hebt wat gemist hier.

Lieve schat, tot laters..... en geen katten pesten daar!!!!

Liefs
je beste vriendin xxx