Mijn foto's vlak na m'n geboorte liggen weer keurig bovenop. Een slaapkamer uit de jaren 50, in dat bed een mooie vrouw (mijn moeder) die wel lief naar me keek. Wist zij veel wat er nog ging komen..... Een man met prachtige blonde krullen naast dat bed met op zijn schouder de ellebogen van mijn zus. Zus met kort jongenskoppie die graag had dat de baby 's nachts z'n (jaja) mond hield. Zo ben ik dus als bezienswaardigheid begonnen. Wit aangekleed en een kale kop!
Veel werd er toen nog niet op de plaat vastgelegd. Dus je ziet me snel groeien. Nou gaat dat maar tot 1.62, dat stapeltje stelt dus niet veel voor. Begint met bolle ronde toet met 1 krul van de Birkenwasser. Meer haar liet lang op zich wachten. Met goed 2 jaar waren er de krullen. Nog steeds door moeder onderhouden met het stinkende water. Dat ging jaren door, met 1 onderbreking. Ik hield niet van krullen kammen en moeder werd me zat (ach ja) en ik werd in de stoel bij de herenkapper paar huizen verderop geplaatst. Geen krul en bijna geen haar meer. Dat is het startsein voor mij geweest dat stampvoeten en pruilen vervangen moest worden. Uitgewerkt.
Daar tussen zitten foto's van kleuter- en basisschool. Ook een foto met een rode broek en wit met rood en blauw gestreepte coltrui. Trots kijk ik er op. Nieuwe kerstkleren voor de viering op de kleuterschool, klas 2 staat er op de achterkant. Dat was geen succes! Wel bij moeder en mij, maar niet bij de School met de Bijbel. Moeder bracht me keurig tot de deur en mijn juffrouw Enkelaar (zwarte knot en harde stem) stuurde me met dezelfde vaart terug. Niks geen lange broek als meisje zijnde tijdens de viering. Nog voel ik de tranen toen ik mijn moeder probeerde in te halen op die korte pootjes. Wat maakte dat indruk en wat was mijn moeder boos., Die was niet bang voor juffrouw Enkelaar en even later Juffrouw Enkelaar wel voor haar.
De scholen zijn afgebroken en ik keek verder wat er tussen zat. Familie. Wat moeten er al veel gemist worden. Niet alleen ooms en tantes, ook nichten en neven die te jong ons moesten verlaten. Het valt wel op dat op de meeste kinderfoto's we touwtje springen, elastieken, knikkeren, rolschaatsen etc. Wat een verschil met de foto's die ik later, als zelf moeder zijnde, tegenkom. Daar zag je al gauw een klein mannetje met een Nintendo op.
Heel leuk zijn de foto's tussen m'n 6e en 9e jaar waarin ik drie keer bruidsmeisje mocht zijn. Helemaal opgetut en de mooiste jurk die er op dat moment was. Mijn eigen Vogue foto's. Glitter en glamour en bont mocht nog zie je op enkele foto's, net als kinderen tussen 40 rokende volwassenen, die met 8 borrels te veel achter het stuur kropen. De tijd was anders en het leven was mooi. Mijn vader kan er nog steeds smakelijk over vertellen.
Je merkt het al. Zou hier uren over kunnen schrijven, maar de volgende stapel ligt nog klaar om ingeplakt te worden. Uitzoeken is 1 ding, het vervolg iets heel anders. Ze vasthouden is namelijk zo fijn!
Over het vervolgstapeltje kunnen jullie later lezen. Voor nu ga ik weer even mijmeren met mijn herinneringen. Kijken welke ik kan delen. Vergeet niet we zijn inmiddels bij de middelbare school en verder beland. Dat vraagt censuur!
Tot blogs!
Nak xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten